Perfect participle of λυπάμαι/λυπούμαι (lypoúmai), passive voice forms of λυπώ (lypó, “I sadden”).
λυπημένος • (lypiménos) m (feminine λυπημένη, neuter λυπημένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | λυπημένος (lypiménos) | λυπημένη (lypiméni) | λυπημένο (lypiméno) | λυπημένοι (lypiménoi) | λυπημένες (lypiménes) | λυπημένα (lypiména) | |
genitive | λυπημένου (lypiménou) | λυπημένης (lypiménis) | λυπημένου (lypiménou) | λυπημένων (lypiménon) | λυπημένων (lypiménon) | λυπημένων (lypiménon) | |
accusative | λυπημένο (lypiméno) | λυπημένη (lypiméni) | λυπημένο (lypiméno) | λυπημένους (lypiménous) | λυπημένες (lypiménes) | λυπημένα (lypiména) | |
vocative | λυπημένε (lypiméne) | λυπημένη (lypiméni) | λυπημένο (lypiméno) | λυπημένοι (lypiménoi) | λυπημένες (lypiménes) | λυπημένα (lypiména) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λυπημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λυπημένος, etc.)