Perfect participle of λυπάμαι/λυπούμαι (lypoúmai), passive voice forms of λυπώ (lypó, “I sadden”).
λυπημένος • (lypiménos) m (feminine λυπημένη, neuter λυπημένο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | λυπημένος • | λυπημένη • | λυπημένο • | λυπημένοι • | λυπημένες • | λυπημένα • |
| genitive | λυπημένου • | λυπημένης • | λυπημένου • | λυπημένων • | λυπημένων • | λυπημένων • |
| accusative | λυπημένο • | λυπημένη • | λυπημένο • | λυπημένους • | λυπημένες • | λυπημένα • |
| vocative | λυπημένε • | λυπημένη • | λυπημένο • | λυπημένοι • | λυπημένες • | λυπημένα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λυπημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λυπημένος, etc.) | |||||