From μαρμαίρω (marmaírō, “I gleam, sparkle”).
μαρμάρεος • (marmáreos) m (feminine μαρμᾰρέᾱ, neuter μαρμάρεον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | μαρμάρεος marmáreos |
μαρμαρέᾱ marmaréā |
μαρμάρεον marmáreon |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμαρέᾱ marmaréā |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμάρεοι marmáreoi |
μαρμάρεαι marmáreai |
μαρμάρεᾰ marmáreă | |||||
Genitive | μαρμαρέου marmaréou |
μαρμαρέᾱς marmaréās |
μαρμαρέου marmaréou |
μαρμαρέοιν marmaréoin |
μαρμαρέαιν marmaréain |
μαρμαρέοιν marmaréoin |
μαρμαρέων marmaréōn |
μαρμαρέων marmaréōn |
μαρμαρέων marmaréōn | |||||
Dative | μαρμαρέῳ marmaréōi |
μαρμαρέᾳ marmaréāi |
μαρμαρέῳ marmaréōi |
μαρμαρέοιν marmaréoin |
μαρμαρέαιν marmaréain |
μαρμαρέοιν marmaréoin |
μαρμαρέοις marmaréois |
μαρμαρέαις marmaréais |
μαρμαρέοις marmaréois | |||||
Accusative | μαρμάρεον marmáreon |
μαρμαρέᾱν marmaréān |
μαρμάρεον marmáreon |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμαρέᾱ marmaréā |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμαρέους marmaréous |
μαρμαρέᾱς marmaréās |
μαρμάρεᾰ marmáreă | |||||
Vocative | μαρμάρεε marmáree |
μαρμαρέᾱ marmaréā |
μαρμάρεον marmáreon |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμαρέᾱ marmaréā |
μαρμαρέω marmaréō |
μαρμάρεοι marmáreoi |
μαρμάρεαι marmáreai |
μαρμάρεᾰ marmáreă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μαρμαρέως marmaréōs |
μαρμαρεώτερος marmareṓteros |
μαρμαρεώτᾰτος marmareṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|