From μνάομαι (mnáomai) + -μα (-ma).
μνῆμα • (mnêma) n (genitive μνήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μνῆμᾰ tò mnêma |
τὼ μνήμᾰτε tṑ mnḗmate |
τᾰ̀ μνήμᾰτᾰ tà mnḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μνήμᾰτος toû mnḗmatos |
τοῖν μνημᾰ́τοιν toîn mnēmátoin |
τῶν μνημᾰ́των tôn mnēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μνήμᾰτῐ tôi mnḗmati |
τοῖν μνημᾰ́τοιν toîn mnēmátoin |
τοῖς μνήμᾰσῐ / μνήμᾰσῐν toîs mnḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ μνῆμᾰ tò mnêma |
τὼ μνήμᾰτε tṑ mnḗmate |
τᾰ̀ μνήμᾰτᾰ tà mnḗmata | ||||||||||
| Vocative | μνῆμᾰ mnêma |
μνήμᾰτε mnḗmate |
μνήμᾰτᾰ mnḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||