μόνος (mónos, “only”) + -γενής (-genḗs, “of a kind”)
μονογενής • (monogenḗs) m or f (neuter μονογενές); third declension
2="substantive" lacks genderPlease see Module:checkparams for help with this warning.(Can we clean up(+) this sense?)
2=according to the sources the adverb is ] (cp. ])Please see Module:checkparams for help with this warning.(Can we clean up(+) this sense?)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | μονογενής monogenḗs |
μονογενές monogenés |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖς monogeneîs |
μονογενῆ monogenê | ||||||||
Genitive | μονογενοῦς monogenoûs |
μονογενοῦς monogenoûs |
μονογενοῖν monogenoîn |
μονογενοῖν monogenoîn |
μονογενῶν monogenôn |
μονογενῶν monogenôn | ||||||||
Dative | μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενοῖν monogenoîn |
μονογενοῖν monogenoîn |
μονογενέσῐ / μονογενέσῐν monogenési(n) |
μονογενέσῐ / μονογενέσῐν monogenési(n) | ||||||||
Accusative | μονογενῆ monogenê |
μονογενές monogenés |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖς monogeneîs |
μονογενῆ monogenê | ||||||||
Vocative | μονογενές monogenés |
μονογενές monogenés |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖ monogeneî |
μονογενεῖς monogeneîs |
μονογενῆ monogenê | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μονογενῶς monogenôs |
μονογενέστερος monogenésteros |
μονογενέστᾰτος monogenéstatos | ||||||||||||
Notes: |
|