From μονο- (mono-) + λόγος (lógos).
μονόλογος • (monólogos) m (genitive μονολόγου); second declension
Case / # | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ὁ μονόλογος ho monólogos |
οἱ μονόλογοι hoi monólogoi |
Genitive | τοῦ μονολόγου toû monológou |
τῶν μονολόγων tôn monológōn |
Dative | τῷ μονολόγῳ tôi monológōi |
τοῖς μονολόγοις toîs monológois |
Accusative | τὸν μονόλογον tòn monólogon |
τοὺς μονολόγους toùs monológous |
Vocative | μονόλογε monóloge |
μονόλογοι monólogoi |
μονόλογος • (monólogos) m or f (neuter μονόλογον); second declension
Number | Singular | Plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||
Nominative | μονόλογος monólogos |
μονόλογον monólogon |
μονόλογοι monólogoi |
μονόλογᾰ monóloga | ||
Genitive | μονολόγου monológou |
μονολόγου monológou |
μονολόγων monológōn |
μονολόγων monológōn | ||
Dative | μονολόγῳ monológōi |
μονολόγῳ monológōi |
μονολόγοις monológois |
μονολόγοις monológois | ||
Accusative | μονόλογον monólogon |
μονόλογον monólogon |
μονολόγους monológous |
μονόλογᾰ monóloga | ||
Vocative | μονόλογε monóloge |
μονόλογον monólogon |
μονόλογοι monólogoi |
μονόλογᾰ monóloga |
From Byzantine Greek μονόλογος (monólogos).
μονόλογος • (monólogos) m