Learned borrowing from Byzantine Greek νεογέννητος (neogénnētos) with semantic loan from French nouveau-né in non-literal contexts. By surface analysis, νεο- (neo-) + γεννη- (stem of γεννώ (gennó)) + -τος (-tos).[1][2]
νεογέννητος • (neogénnitos) m (feminine νεογέννητη, neuter νεογέννητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | νεογέννητος (neogénnitos) | νεογέννητη (neogénniti) | νεογέννητο (neogénnito) | νεογέννητοι (neogénnitoi) | νεογέννητες (neogénnites) | νεογέννητα (neogénnita) | |
| genitive | νεογέννητου (neogénnitou) | νεογέννητης (neogénnitis) | νεογέννητου (neogénnitou) | νεογέννητων (neogénniton) | νεογέννητων (neogénniton) | νεογέννητων (neogénniton) | |
| accusative | νεογέννητο (neogénnito) | νεογέννητη (neogénniti) | νεογέννητο (neogénnito) | νεογέννητους (neogénnitous) | νεογέννητες (neogénnites) | νεογέννητα (neogénnita) | |
| vocative | νεογέννητε (neogénnite) | νεογέννητη (neogénniti) | νεογέννητο (neogénnito) | νεογέννητοι (neogénnitoi) | νεογέννητες (neogénnites) | νεογέννητα (neogénnita) | |