Learned borrowing from Ancient Greek νομομαθής (nomomathḗs).[1] By surface analysis, νομο- (nomo-) + -μαθής (-mathís).
νομομαθής • (nomomathís) m (feminine νομομαθής, neuter νομομαθές)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | νομομαθής (nomomathís) | νομομαθής (nomomathís) | νομομαθές (nomomathés) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθή (nomomathí) | |
genitive | νομομαθούς (nomomathoús) νομομαθή (nomomathí) |
νομομαθούς (nomomathoús) | νομομαθούς (nomomathoús) | νομομαθών (nomomathón) | νομομαθών (nomomathón) | νομομαθών (nomomathón) | |
accusative | νομομαθή (nomomathí) | νομομαθή (nomomathí) | νομομαθές (nomomathés) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθή (nomomathí) | |
vocative | νομομαθή (nomomathí) νομομαθής (nomomathís) |
νομομαθής (nomomathís) | νομομαθές (nomomathés) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθείς (nomomatheís) | νομομαθή (nomomathí) |