From νοσοκομέω (nosokoméō, “to be under medical treatment”) + -εῖον (-eîon).
νοσοκομεῖον • (nosokomeîon) n (genitive νοσοκομείου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ νοσοκομεῖον tò nosokomeîon |
τὼ νοσοκομείω tṑ nosokomeíō |
τᾰ̀ νοσοκομεῖᾰ tà nosokomeîa | ||||||||||
| Genitive | τοῦ νοσοκομείου toû nosokomeíou |
τοῖν νοσοκομείοιν toîn nosokomeíoin |
τῶν νοσοκομείων tôn nosokomeíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ νοσοκομείῳ tôi nosokomeíōi |
τοῖν νοσοκομείοιν toîn nosokomeíoin |
τοῖς νοσοκομείοις toîs nosokomeíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ νοσοκομεῖον tò nosokomeîon |
τὼ νοσοκομείω tṑ nosokomeíō |
τᾰ̀ νοσοκομεῖᾰ tà nosokomeîa | ||||||||||
| Vocative | νοσοκομεῖον nosokomeîon |
νοσοκομείω nosokomeíō |
νοσοκομεῖᾰ nosokomeîa | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||