From Ancient Greek ὁποῖος (hopoîos), morphologically ο- (o-) + ποιος (poios).
οποίος • (opoíos) m (feminine οποία, neuter οποίο) relative pronoun
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | οποίος (opoíos) | οποία (opoía) | οποίο (opoío) | οποίοι (opoíoi) | οποίες (opoíes) | οποία (opoía) | |
| genitive | οποίου (opoíou) | οποίας (opoías) | οποίου (opoíou) | οποίων (opoíon) | οποίων (opoíon) | οποίων (opoíon) | |
| accusative | οποίο (opoío) | οποία (opoía) | οποίο (opoío) | οποίους (opoíous) | οποίες (opoíes) | οποία (opoía) | |
| vocative | οποίε (opoíe) | οποία (opoía) | οποίο (opoío) | οποίοι (opoíoi) | οποίες (opoíes) | οποία (opoía) | |