ορθογραφία

From Ancient Greek ὀρθογραφία (orthographía), equivalent to ορθο- (ortho-, “correct, ortho-”) +‎ -γραφία (-grafía, “writing, -graphy”).

• IPA^(key): /oɾθoɣɾaˈfia/
• Hyphenation: ορ‧θο‧γρα‧φί‧α

ορθογραφία • (orthografía) f (uncountable)

1. spelling (act, practice, ability, or subject of forming words with letters)

   Το να γράφει κανείς «γυνέκα» δεν είναι σωστή ορθογραφία.

   To na gráfei kaneís «gynéka» den eínai sostí orthografía.

   For anyone to write 'wuman' (sic) is not correct spelling.

2. (by extension) spelling (as a school subject)

   Ο Στέλιος παίρνει πάντα άριστα στην ορθογραφία.

   O Stélios paírnei pánta árista stin orthografía.

   Stelios always gets an excellent score in spelling.

3. orthography (aspect of language study concerned with letters and their sequences in words)

• ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)