οἰκήτωρ • (oikḗtōr) m (genitive οἰκήτορος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ οἰκήτωρ ho oikḗtōr |
τὼ οἰκήτορε tṑ oikḗtore |
οἱ οἰκήτορες hoi oikḗtores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ οἰκήτορος toû oikḗtoros |
τοῖν οἰκητόροιν toîn oikētóroin |
τῶν οἰκητόρων tôn oikētórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ οἰκήτορῐ tôi oikḗtorĭ |
τοῖν οἰκητόροιν toîn oikētóroin |
τοῖς οἰκήτορσῐ / οἰκήτορσῐν toîs oikḗtorsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν οἰκήτορᾰ tòn oikḗtoră |
τὼ οἰκήτορε tṑ oikḗtore |
τοὺς οἰκήτορᾰς toùs oikḗtorăs | ||||||||||
| Vocative | οἰκῆτορ oikêtor |
οἰκήτορε oikḗtore |
οἰκήτορες oikḗtores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||