πάρμη • (pármē) f (genitive πάρμης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πάρμη hē pármē |
τὼ πάρμᾱ tṑ pármā |
αἱ πάρμαι hai pármai | ||||||||||
Genitive | τῆς πάρμης tês pármēs |
τοῖν πάρμαιν toîn pármain |
τῶν παρμῶν tôn parmôn | ||||||||||
Dative | τῇ πάρμῃ têi pármēi |
τοῖν πάρμαιν toîn pármain |
ταῖς πάρμαις taîs pármais | ||||||||||
Accusative | τὴν πάρμην tḕn pármēn |
τὼ πάρμᾱ tṑ pármā |
τᾱ̀ς πάρμᾱς tā̀s pármās | ||||||||||
Vocative | πάρμη pármē |
πάρμᾱ pármā |
πάρμαι pármai | ||||||||||
Notes: |
|