πένθος

Ancient Greek

From Proto-Indo-European *kʷendʰ-; cognate with πάθος (páthos) and πάσχω (páskhō).

πένθος • (pénthos) n (genitive πένθους or πένθεος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πένθος tò pénthos	τὼ πένθει tṑ pénthei	τᾰ̀ πένθη tà pénthē
Genitive	τοῦ πένθους toû pénthous	τοῖν πενθοῖν toîn penthoîn	τῶν πενθῶν tôn penthôn
Dative	τῷ πένθει tôi pénthei	τοῖν πενθοῖν toîn penthoîn	τοῖς πένθεσῐ / πένθεσῐν toîs pénthesi(n)
Accusative	τὸ πένθος tò pénthos	τὼ πένθει tṑ pénthei	τᾰ̀ πένθη tà pénthē
Vocative	πένθος pénthos	πένθει pénthei	πένθη pénthē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	πένθος pénthos	πένθει / πένθεε pénthei / pénthee	πένθεᾰ pénthea
Genitive	πένθεος / πένθευς péntheos / péntheus	πενθέοιν penthéoin	πενθέων penthéōn
Dative	πένθει / πένθεῐ̈ pénthei / péntheï	πενθέοιν penthéoin	πένθεσῐ / πένθεσῐν pénthesi(n)
Accusative	πένθος pénthos	πένθει / πένθεε pénthei / pénthee	πένθεᾰ pénthea
Vocative	πένθος pénthos	πένθει / πένθεε pénthei / pénthee	πένθεᾰ pénthea
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

πένθος • (pénthos) n (plural πένθη)

mourning, grief, bereavement (personal)
Το πένθος είναι μία μακροχρόνια και συναισθηματικά επώδυνη διαδικασία.
To pénthos eínai mía makrochrónia kai synaisthimatiká epódyni diadikasía.
Grief is a long and emotionally painful process.
mourning (clothing and other signs of bereavement)
mourning (period of public respect paying)