From πηδάω (pēdáō, “to spring, to leap”) + -μα (-ma).
πήδημᾰ • (pḗdēma) n (genitive πηδήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πήδημᾰ tò pḗdēma |
τὼ πηδήμᾰτε tṑ pēdḗmate |
τᾰ̀ πηδήμᾰτᾰ tà pēdḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πηδήμᾰτος toû pēdḗmatos |
τοῖν πηδημᾰ́τοιν toîn pēdēmátoin |
τῶν πηδημᾰ́των tôn pēdēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πηδήμᾰτῐ tôi pēdḗmati |
τοῖν πηδημᾰ́τοιν toîn pēdēmátoin |
τοῖς πηδήμᾰσῐ / πηδήμᾰσῐν toîs pēdḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ πήδημᾰ tò pḗdēma |
τὼ πηδήμᾰτε tṑ pēdḗmate |
τᾰ̀ πηδήμᾰτᾰ tà pēdḗmata | ||||||||||
| Vocative | πήδημᾰ pḗdēma |
πηδήμᾰτε pēdḗmate |
πηδήμᾰτᾰ pēdḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek πήδημα (pḗdēma).
πήδημα • (pídima) n (plural πηδήματα)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πήδημα (pídima) | πηδήματα (pidímata) |
| genitive | πηδήματος (pidímatos) | πηδημάτων (pidimáton) |
| accusative | πήδημα (pídima) | πηδήματα (pidímata) |
| vocative | πήδημα (pídima) | πηδήματα (pidímata) |