πίμπλημι

Ancient Greek

Alternative forms

πιμπλάω (pimpláō) — Koine
πιμπλάνομαι (pimplánomai) — Epic, passive voice

Etymology

From Proto-Indo-European *pleh₁- (“to fill”). Cognates include Latin pleo, Sanskrit पिपर्ति (piparti, “to fill”) and Avestan 𐬵𐬀𐬨𐬞𐬁𐬟𐬭𐬁𐬌𐬙𐬌 (hampāfrāⁱti).

The present tense system includes a reduplicated progressive aspect marker.^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pím.plɛː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpim.ple̝.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpim.pli.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpim.pli.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpim.bli.mi/

Verb

πῐ́μπλημῐ • (pímplēmi)

to fill
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1398
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 57.4
- 408 BCE, Euripides, Orestes 368
- 408 BCE, Euripides, Orestes 1363
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.194
- 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 411
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.60
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.35
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.374
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.573
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.23
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.93
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.411
- 380 BCE, Plato, Gorgias 494a
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 906
- Xenarch. 3
1. to fill full, satisfy, glut
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Cyclops 146
2. to fill an office
(middle voice) to fill (for) oneself
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 522
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.224
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.112
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.603
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 528
(passive voice) to be full of
- 472 BCE, Aeschylus, The Persians 134
- 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 646
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.104
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.211
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.499
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 20.156
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.16
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.705
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.75
1. to be satisfied, to have enough
  - 380 BCE, Plato, The Republic 442a
  - 442 BCE, Sophocles, Antigone 121
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 520
2. (of women) to become pregnant
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 576b.29

Usage notes

In present and imperfect πίμπλημι (pímplēmi) is the transitive counterpart of πλήθω (plḗthō). The two words share all other tenses.

Inflection

Present: πῐ́μπλημῐ, πῐ́μπλᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐ́μπλημῐ	πῐ́μπλης	πῐ́μπλησῐ(ν)	πῐ́μπλᾰτον	πῐ́μπλᾰτον	πῐ́μπλᾰμεν	πῐ́μπλᾰτε	πῐμπλᾶσῐ(ν)
	subjunctive	πῐμπλῶ	πῐμπλῇς	πῐμπλῇ	πῐμπλῆτον	πῐμπλῆτον	πῐμπλῶμεν	πῐμπλῆτε	πῐμπλῶσῐ(ν)
	optative	πῐμπλαίην	πῐμπλαίης	πῐμπλαίη	πῐμπλαῖτον, πῐμπλαίητον	πῐμπλαίτην, πῐμπλαιήτην	πῐμπλαῖμεν, πῐμπλαίημεν	πῐμπλαῖτε, πῐμπλαίητε	πῐμπλαῖεν, πῐμπλαίησᾰν
	imperative		πῐ́μπλη	πῐμπλᾰ́τω	πῐ́μπλᾰτον	πῐμπλᾰ́των		πῐ́μπλᾰτε	πῐμπλᾰ́ντων
middle/ passive	indicative	πῐ́μπλᾰμαι	πῐ́μπλᾰσαι	πῐ́μπλᾰται	πῐ́μπλᾰσθον	πῐ́μπλᾰσθον	πῐμπλᾰ́μεθᾰ	πῐ́μπλᾰσθε	πῐ́μπλᾰνται
	subjunctive	πῐμπλῶμαι	πῐμπλῇ	πῐμπλῆται	πῐμπλῆσθον	πῐμπλῆσθον	πῐμπλώμεθᾰ	πῐμπλῆσθε	πῐμπλῶνται
	optative	πῐμπλαίμην	πῐ́μπλαιο	πῐ́μπλαιτο	πῐ́μπλαισθον	πῐμπλαίσθην	πῐμπλαίμεθᾰ	πῐ́μπλαισθε	πῐ́μπλαιντο
	imperative		πῐ́μπλᾰσο	πῐμπλᾰ́σθω	πῐ́μπλᾰσθον	πῐμπλᾰ́σθων		πῐ́μπλᾰσθε	πῐμπλᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πῐμπλᾰ́ναι				πῐ́μπλᾰσθαι
participle	m	πῐμπλᾱ́ς				πῐμπλᾰ́μενος
	f	πῐμπλᾶσᾰ				πῐμπλᾰμένη
	n	πῐμπλᾰ́ν				πῐμπλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπῐ́μπλην, ἐπῐμπλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐ́μπλην	ἐπῐ́μπλης	ἐπῐ́μπλη	ἐπῐ́μπλᾰτον	ἐπῐμπλᾰ́την	ἐπῐ́μπλᾰμεν	ἐπῐ́μπλᾰτε	ἐπῐ́μπλᾰσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπῐμπλᾰ́μην	ἐπῐ́μπλᾰσο	ἐπῐ́μπλᾰτο	ἐπῐ́μπλᾰσθον	ἐπῐμπλᾰ́σθην	ἐπῐμπλᾰ́μεθᾰ	ἐπῐ́μπλᾰσθε	ἐπῐ́μπλᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πλήσω, πλήσομαι, πλησθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλήσω	πλήσεις	πλήσει	πλήσετον	πλήσετον	πλήσομεν	πλήσετε	πλήσουσῐ(ν)
active	optative	πλήσοιμῐ	πλήσοις	πλήσοι	πλήσοιτον	πλησοίτην	πλήσοιμεν	πλήσοιτε	πλήσοιεν
middle	indicative	πλήσομαι	πλήσῃ, πλήσει	πλήσεται	πλήσεσθον	πλήσεσθον	πλησόμεθᾰ	πλήσεσθε	πλήσονται
middle	optative	πλησοίμην	πλήσοιο	πλήσοιτο	πλήσοισθον	πλησοίσθην	πλησοίμεθᾰ	πλήσοισθε	πλήσοιντο
passive	indicative	πλησθήσομαι	πλησθήσῃ	πλησθήσεται	πλησθήσεσθον	πλησθήσεσθον	πλησθησόμεθᾰ	πλησθήσεσθε	πλησθήσονται
passive	optative	πλησθησοίμην	πλησθήσοιο	πλησθήσοιτο	πλησθήσοισθον	πλησθησοίσθην	πλησθησοίμεθᾰ	πλησθήσοισθε	πλησθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πλήσειν			πλήσεσθαι		πλησθήσεσθαι
participle	m	πλήσων			πλησόμενος		πλησθησόμενος
	f	πλήσουσᾰ			πλησομένη		πλησθησομένη
	n	πλῆσον			πλησόμενον		πλησθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεπλήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	πεπλήσομαι	πεπλήσῃ	πεπλήσεται	πεπλήσεσθον	πεπλήσεσθον	πεπλησόμεθᾰ	πεπλήσεσθε	πεπλήσονται
passive	optative	πεπλησοίμην	πεπλήσοιο	πεπλήσοιτο	πεπλήσοισθον	πεπλησοίσθην	πεπλησοίμεθᾰ	πεπλήσοισθε	πεπλήσοιντο
							passive
infinitive							πεπλήσεσθαι
participle	m						πεπλησόμενος
	f						πεπλησομένη
	n						πεπλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπλησᾰ, ἐπλησᾰ́μην, ἐπλήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπλησᾰ	ἔπλησᾰς	ἔπλησε(ν)	ἐπλήσᾰτον	ἐπλησᾰ́την	ἐπλήσᾰμεν	ἐπλήσᾰτε	ἔπλησᾰν
	subjunctive	πλήσω	πλήσῃς	πλήσῃ	πλήσητον	πλήσητον	πλήσωμεν	πλήσητε	πλήσωσῐ(ν)
	optative	πλήσαιμῐ	πλήσειᾰς, πλήσαις	πλήσειε(ν), πλήσαι	πλήσαιτον	πλησαίτην	πλήσαιμεν	πλήσαιτε	πλήσειᾰν, πλήσαιεν
	imperative		πλῆσον	πλησᾰ́τω	πλήσᾰτον	πλησᾰ́των		πλήσᾰτε	πλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπλησᾰ́μην	ἐπλήσω	ἐπλήσᾰτο	ἐπλήσᾰσθον	ἐπλησᾰ́σθην	ἐπλησᾰ́μεθᾰ	ἐπλήσᾰσθε	ἐπλήσᾰντο
	subjunctive	πλήσωμαι	πλήσῃ	πλήσηται	πλήσησθον	πλήσησθον	πλησώμεθᾰ	πλήσησθε	πλήσωνται
	optative	πλησαίμην	πλήσαιο	πλήσαιτο	πλήσαισθον	πλησαίσθην	πλησαίμεθᾰ	πλήσαισθε	πλήσαιντο
	imperative		πλῆσαι	πλησᾰ́σθω	πλήσᾰσθον	πλησᾰ́σθων		πλήσᾰσθε	πλησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπλήσθην	ἐπλήσθης	ἐπλήσθη	ἐπλήσθητον	ἐπλησθήτην	ἐπλήσθημεν	ἐπλήσθητε	ἐπλήσθησᾰν
	subjunctive	πλησθῶ	πλησθῇς	πλησθῇ	πλησθῆτον	πλησθῆτον	πλησθῶμεν	πλησθῆτε	πλησθῶσῐ(ν)
	optative	πλησθείην	πλησθείης	πλησθείη	πλησθεῖτον, πλησθείητον	πλησθείτην, πλησθειήτην	πλησθεῖμεν, πλησθείημεν	πλησθεῖτε, πλησθείητε	πλησθεῖεν, πλησθείησᾰν
	imperative		πλήσθητῐ	πλησθήτω	πλήσθητον	πλησθήτων		πλήσθητε	πλησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πλῆσαι			πλήσᾰσθαι		πλησθῆναι
participle	m	πλήσᾱς			πλησᾰ́μενος		πλησθείς
	f	πλήσᾱσᾰ			πλησᾰμένη		πλησθεῖσᾰ
	n	πλῆσᾰν			πλησᾰ́μενον		πλησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πλῆσᾰ, πλησᾰ́μην, πλήσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλῆσᾰ	πλῆσᾰς	πλῆσε(ν)	πλήσᾰτον	πλησᾰ́την	πλήσᾰμεν	πλήσᾰτε	πλῆσᾰν
	subjunctive	πλήσω, πλήσωμῐ	πλήσῃς, πλήσῃσθᾰ	πλήσῃ, πλήσῃσῐ	πλήσητον	πλήσητον	πλήσωμεν	πλήσητε	πλήσωσῐ(ν)
	optative	πλήσαιμῐ	πλήσαις, πλήσαισθᾰ, πλήσειᾰς	πλήσειε(ν), πλήσαι	πλησεῖτον	πλησείτην	πλησεῖμεν	πλησεῖτε	πλησεῖεν
	imperative		πλῆσον	πλησᾰ́τω	πλήσᾰτον	πλησᾰ́των		πλήσᾰτε	πλησᾰ́ντων
middle	indicative	πλησᾰ́μην	πλήσᾰο	πλήσᾰτο	πλήσᾰσθον	πλησᾰ́σθην	πλησᾰ́με(σ)θᾰ	πλήσᾰσθε	πλήσᾰντο
	subjunctive	πλήσωμαι	πλήσηαι	πλήσηται	πλήσησθον	πλήσησθον	πλησώμε(σ)θᾰ	πλήσησθε	πλήσωνται
	optative	πλησαίμην	πλήσαιο	πλήσαιτο	πλήσαισθον	πλησαίσθην	πλησαίμε(σ)θᾰ	πλήσαισθε	πλησαίᾰτο
	imperative		πλῆσαι	πλησᾰ́σθω	πλήσᾰσθον	πλησᾰ́σθων		πλήσᾰσθε	πλησᾰ́σθων
passive	indicative	πλήσθην	πλήσθης	πλήσθη	πλήσθητον	πλησθήτην	πλήσθημεν	πλήσθητε	πλήσθησᾰν, πλῆσθεν
	subjunctive	πλησθῶ	πλησθῇς	πλησθῇ	πλησθῆτον	πλησθῆτον	πλησθῶμεν	πλησθῆτε	πλησθῶσῐ(ν)
	optative	πλησθείην	πλησθείης	πλησθείη	πλησθεῖτον, πλησθείητον	πλησθείτην, πλησθειήτην	πλησθεῖμεν, πλησθείημεν	πλησθεῖτε, πλησθείητε	πλήσθειεν, πλησθείησᾰν
	imperative		πλήσθητῐ	πλησθήτω	πλήσθητον	πλησθήτων		πλήσθητε	πλησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πλῆσαι/πλησᾰ́μεν/πλησᾰμέναι			πλήσᾰσθαι		πλησθῆναι/πλησθήμεναι
participle	m	πλήσᾱς			πλησᾰ́μενος		πλησθείς
	f	πλήσᾱσᾰ			πλησᾰμένη		πλησθεῖσᾰ
	n	πλῆσᾰν			πλησᾰ́μενον		πλησθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπλήμην	ἔπληο	ἔπλητο	ἔπλησθον	ἐπλήσθην	ἐπλήμεθᾰ	ἔπλησθε	ἔπληντο
	subjunctive
	optative	πλῄμην	πλῇο	πλῇτο	πλῇσθον	πλῄσθην	πλῄμεθᾰ	πλῇσθε	πλῇντο
	imperative		πλῆο	πλήσθω	πλῆσθον	πλήσθων		πλῆσθε	πλήσθων
					middle
infinitive					πλῆσθαι
participle	m				πλήμενος
	f				πλημένη
	n				πλήμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πλήμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πλήμην	πλῆο	πλῆτο	πλῆσθον	πλήσθην	πλήμε(σ)θᾰ	πλῆσθε	πλῆντο
	subjunctive
	optative	πλῄμην	πλῇο	πλῇτο	πλῇσθον	πλῄσθην	πλῄμε(σ)θᾰ	πλῇσθε	πλῄᾰτο
	imperative		πλῆο	πλήσθω	πλῆσθον	πλήσθων		πλῆσθε	πλήσθων
					middle
infinitive					πλῆσθαι
participle	m				πλήμενος
	f				πλημένη
	n				πλήμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπληκᾰ, πέπλησμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπληκᾰ	πέπληκᾰς	πέπληκε(ν)	πεπλήκᾰτον	πεπλήκᾰτον	πεπλήκᾰμεν	πεπλήκᾰτε	πεπλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλήκω	πεπλήκῃς	πεπλήκῃ	πεπλήκητον	πεπλήκητον	πεπλήκωμεν	πεπλήκητε	πεπλήκωσῐ(ν)
	optative	πεπλήκοιμῐ, πεπληκοίην	πεπλήκοις, πεπληκοίης	πεπλήκοι, πεπληκοίη	πεπλήκοιτον	πεπληκοίτην	πεπλήκοιμεν	πεπλήκοιτε	πεπλήκοιεν
	imperative		πέπληκε	πεπληκέτω	πεπλήκετον	πεπληκέτων		πεπλήκετε	πεπληκόντων
middle/ passive	indicative	πέπλησμαι	πέπλησαι	πέπλησται	πέπλησθον	πέπλησθον	πεπλήσμεθᾰ	πέπλησθε	πεπλήσᾰται
	subjunctive	πεπλησμένος ὦ	πεπλησμένος ᾖς	πεπλησμένος ᾖ	πεπλησμένω ἦτον	πεπλησμένω ἦτον	πεπλησμένοι ὦμεν	πεπλησμένοι ἦτε	πεπλησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπλησμένος εἴην	πεπλησμένος εἴης	πεπλησμένος εἴη	πεπλησμένω εἴητον/εἶτον	πεπλησμένω εἰήτην/εἴτην	πεπλησμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπλησμένοι εἴητε/εἶτε	πεπλησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπλησο	πεπλήσθω	πέπλησθον	πεπλήσθων		πέπλησθε	πεπλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπληκέναι				πεπλῆσθαι
participle	m	πεπληκώς				πεπλησμένος
	f	πεπληκυῖᾰ				πεπλησμένη
	n	πεπληκός				πεπλησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνᾰπίμπλημῐ (anapímplēmi)
αποπίμπλημῐ (apopímplēmi)
δῐᾰπίμπλημῐ (diapímplēmi)
ἐκπίμπλημῐ (ekpímplēmi)
ἐμπίμπλημῐ (empímplēmi)
ἐπῐπίμπλημῐ (epipímplēmi)
κᾰτᾰπίμπλημῐ (katapímplēmi)
πᾰρᾰπίμπλημῐ (parapímplēmi)
περιπίμπλαμαι (peripímplamai)
ὑπερπίμπλημῐ (huperpímplēmi)
ὑποπίμπλημῐ (hupopímplēmi)

Related terms

ἄπληστος (áplēstos)
ἄπλητος (áplētos)
πλέως (pléōs)
πλῆθoς (plêthos)
πλήθω (plḗthō)
πλήμη (plḗmē)
πλήρης (plḗrēs)
πλῆσμᾰ (plêsma)
πλήσμη (plḗsmē)
πλήσμιος (plḗsmios)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πίμπλημι, -αμαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1191-2