πεινάω

Ancient Greek

Etymology

From πεῖνᾰ (peîna, “hunger”) +‎ -ᾰ́ω (-áō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.ná.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈna.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈna.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈna.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈna.o/

Verb

πεινᾰ́ω • (peináō)

to be hungry
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 3.25
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.758
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.162
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.13–14
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 535
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 199
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 895
- 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 15.148
- 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, Enquiry into Plants 8.6.2
(with genitive) to hunger after
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.137
1. (figuratively) to hunger after, long for, crave after
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.3.39
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 13.9
  - 380 BCE, Plato, The Republic 521A
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.5.50
  - 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 5:6
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.1.23

Inflection

Present: πεινῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινῶ	πεινῇς	πεινῇ	πεινῆτον	πεινῆτον	πεινῶμεν	πεινῆτε	πεινῶσῐ(ν)
	subjunctive	πεινῶ	πεινῇς	πεινῇ	πεινῆτον	πεινῆτον	πεινῶμεν	πεινῆτε	πεινῶσῐ(ν)
	optative	πεινῴην, πεινῷμῐ	πεινῴης, πεινῷς	πεινῴη, πεινῷ	πεινῷτον, πεινῴητον	πεινῴτην, πεινῳήτην	πεινῷμεν, πεινῴημεν	πεινῷτε, πεινῴητε	πεινῷεν, πεινῴησᾰν
	imperative		πείνη	πεινήτω	πεινῆτον	πεινήτων		πεινῆτε	πεινώντων
		active
infinitive		πεινῆν
participle	m	πεινῶν
	f	πεινῶσᾰ
	n	πεινῶν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πεινῶ (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινῶ	πεινῇς	πεινῇ	πεινῆτον	πεινῆτον	πεινῶμεν	πεινῆτε	πεινῶσῐ(ν)
	subjunctive	πεινῶ, πεινῶμῐ	πεινῇς, πεινῇσθᾰ	πεινῇ, πεινῇσῐ	πεινῆτον	πεινῆτον	πεινῶμεν	πεινῆτε	πεινῶσῐ(ν)
	optative	πεινῴην, πεινῷμῐ	πεινῴης, πεινῷς	πεινῴη, πεινῷ	πεινῷτον, πεινῴητον	πεινῴτην, πεινῳήτην	πεινῷμεν, πεινῴημεν	πεινῷτε, πεινῴητε	πεινῷεν, πεινῴησᾰν
	imperative		πείνη	πεινήτω	πεινῆτον	πεινήτων		πεινῆτε	πεινώντων
		active
infinitive		πεινήμεναι
participle	m	πεινῶν
	f	πεινῶσᾰ
	n	πεινῶν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πεινῶ (Koine, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινῶ	πεινᾷς	πεινᾷ	πεινᾶτον	πεινᾶτον	πεινῶμεν	πεινᾶτε	πεινῶσῐ(ν)
	subjunctive	πεινῶ	πεινᾷς	πεινᾷ	πεινᾶτον	πεινᾶτον	πεινῶμεν	πεινᾶτε	πεινῶσῐ(ν)
	optative	πεινῴην, πεινῷμῐ	πεινῴης, πεινῷς	πεινῴη, πεινῷ	πεινῷτον, πεινῴητον	πεινῴτην, πεινῳήτην	πεινῷμεν, πεινῴημεν	πεινῷτε, πεινῴητε	πεινῷεν, πεινῴησᾰν
	imperative		πείνᾱ	πεινᾱ́τω	πεινᾶτον	πεινᾱ́των		πεινᾶτε	πεινώντων
		active
infinitive		πεινᾶν
participle	m	πεινῶν
	f	πεινῶσᾰ
	n	πεινῶν

Imperfect: ἐπείνων (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείνων	ἐπείνης	ἐπείνη	ἐπεινῆτον	ἐπεινήτην	ἐπεινῶμεν	ἐπεινῆτε	ἐπείνων
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπείνων (Koine, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείνων	ἐπείνᾱς	ἐπείνᾱ	ἐπεινᾶτον	ἐπεινᾱ́την	ἐπεινῶμεν	ἐπεινᾶτε	ἐπείνων

Future: πεινήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινήσω	πεινήσεις	πεινήσει	πεινήσετον	πεινήσετον	πεινήσομεν	πεινήσετε	πεινήσουσῐ(ν)
active	optative	πεινήσοιμῐ	πεινήσοις	πεινήσοι	πεινήσοιτον	πεινησοίτην	πεινήσοιμεν	πεινήσοιτε	πεινήσοιεν
		active
infinitive		πεινήσειν
participle	m	πεινήσων
	f	πεινήσουσᾰ
	n	πεινῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεινᾱ́σω (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινᾱ́σω	πεινᾱ́σεις	πεινᾱ́σει	πεινᾱ́σετον	πεινᾱ́σετον	πεινᾱ́σομεν	πεινᾱ́σετε	πεινᾱ́σουσῐ(ν)
active	optative	πεινᾱ́σοιμῐ	πεινᾱ́σοις	πεινᾱ́σοι	πεινᾱ́σοιτον	πεινᾱσοίτην	πεινᾱ́σοιμεν	πεινᾱ́σοιτε	πεινᾱ́σοιεν
		active
infinitive		πεινᾱ́σειν
participle	m	πεινᾱ́σων
	f	πεινᾱ́σουσᾰ
	n	πεινᾶσον

Aorist: ἐπείνησᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείνησᾰ	ἐπείνησᾰς	ἐπείνησε(ν)	ἐπεινήσᾰτον	ἐπεινησᾰ́την	ἐπεινήσᾰμεν	ἐπεινήσᾰτε	ἐπείνησᾰν
	subjunctive	πεινήσω	πεινήσῃς	πεινήσῃ	πεινήσητον	πεινήσητον	πεινήσωμεν	πεινήσητε	πεινήσωσῐ(ν)
	optative	πεινήσαιμῐ	πεινήσειᾰς, πεινήσαις	πεινήσειε(ν), πεινήσαι	πεινήσαιτον	πεινησαίτην	πεινήσαιμεν	πεινήσαιτε	πεινήσειᾰν, πεινήσαιεν
	imperative		πείνησον	πεινησᾰ́τω	πεινήσᾰτον	πεινησᾰ́των		πεινήσᾰτε	πεινησᾰ́ντων
		active
infinitive		πεινῆσαι
participle	m	πεινήσᾱς
	f	πεινήσᾱσᾰ
	n	πεινῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείνᾱσᾰ (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείνᾱσᾰ	ἐπείνᾱσᾰς	ἐπείνᾱσε(ν)	ἐπεινᾱ́σᾰτον	ἐπεινᾱσᾰ́την	ἐπεινᾱ́σᾰμεν	ἐπεινᾱ́σᾰτε	ἐπείνᾱσᾰν
	subjunctive	πεινᾱ́σω	πεινᾱ́σῃς	πεινᾱ́σῃ	πεινᾱ́σητον	πεινᾱ́σητον	πεινᾱ́σωμεν	πεινᾱ́σητε	πεινᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	πεινᾱ́σαιμῐ	πεινᾱ́σειᾰς, πεινᾱ́σαις	πεινᾱ́σειε(ν), πεινᾱ́σαι	πεινᾱ́σαιτον	πεινᾱσαίτην	πεινᾱ́σαιμεν	πεινᾱ́σαιτε	πεινᾱ́σειᾰν, πεινᾱ́σαιεν
	imperative		πείνᾱσον	πεινᾱσᾰ́τω	πεινᾱ́σᾰτον	πεινᾱσᾰ́των		πεινᾱ́σᾰτε	πεινᾱσᾰ́ντων
		active
infinitive		πεινᾶσαι
participle	m	πεινᾱ́σᾱς
	f	πεινᾱ́σᾱσᾰ
	n	πεινᾶσᾰν

Perfect: πεπείνηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπείνηκᾰ	πεπείνηκᾰς	πεπείνηκε(ν)	πεπεινήκᾰτον	πεπεινήκᾰτον	πεπεινήκᾰμεν	πεπεινήκᾰτε	πεπεινήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπεινήκω	πεπεινήκῃς	πεπεινήκῃ	πεπεινήκητον	πεπεινήκητον	πεπεινήκωμεν	πεπεινήκητε	πεπεινήκωσῐ(ν)
	optative	πεπεινήκοιμῐ, πεπεινηκοίην	πεπεινήκοις, πεπεινηκοίης	πεπεινήκοι, πεπεινηκοίη	πεπεινήκοιτον	πεπεινηκοίτην	πεπεινήκοιμεν	πεπεινήκοιτε	πεπεινήκοιεν
	imperative		πεπείνηκε	πεπεινηκέτω	πεπεινήκετον	πεπεινηκέτων		πεπεινήκετε	πεπεινηκόντων
		active
infinitive		πεπεινηκέναι
participle	m	πεπεινηκώς
	f	πεπεινηκυῖᾰ
	n	πεπεινηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“πεινάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“πεινάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“πεινάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
πεινάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πεινάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G3983 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Alternative forms

πεινώ (peinó) (less frequent variant)

Etymology

From Ancient Greek πεινάω (peináō).

Pronunciation

IPA^(key): /piˈna.o/
Hyphenation: πει‧νά‧ω

Verb

πεινάω/πεινώ • (peináo/peinó) (past πείνασα, passive —, ppp πεινασμένος)

to be hungry, be famished

Conjugation

πεινάω / πεινώ (active forms only plus passive perfect participle)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	πεινάω, πεινώ	πεινάσω
2 sg	πεινάς	πεινάσεις
3 sg	πεινάει, πεινά	πεινάσει

1 pl	πεινάμε, πεινούμε	πεινάσουμε, [‑ομε]
2 pl	πεινάτε	πεινάσετε
3 pl	πεινάνε, πεινάν, πεινούν(ε)	πεινάσουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	πεινούσα, πείναγα	πείνασα
2 sg	πεινούσες, πείναγες	πείνασες
3 sg	πεινούσε, πείναγε	πείνασε

1 pl	πεινούσαμε, πεινάγαμε	πεινάσαμε
2 pl	πεινούσατε, πεινάγατε	πεινάσατε
3 pl	πεινούσαν(ε), πείναγαν, (πεινάγανε)	πείνασαν, πεινάσαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα πεινάω, θα πεινώ ➤	θα πεινάσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πεινάς, …	θα πεινάσεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πεινάσει έχω, έχεις, … πεινασμένο, ‑η, ‑ο ➤	είμαι, είσαι, … πεινασμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πεινάσει είχα, είχες, … πεινασμένο, ‑η, ‑ο	ήμουν, ήσουν, … πεινασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πεινάσει θα έχω, θα έχεις, … πεινασμένο, ‑η, ‑ο	θα είμαι, θα είσαι, … πεινασμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πείνα, πείναγε	πείνασε, πείνα
2 pl	πεινάτε	πεινάστε

Other forms
Active present participle ➤	πεινώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας πεινάσει ➤
Passive perfect participle ➤	πεινασμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form ➤	πεινάσει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

πείνα f (peína, “hunger”)

πεινάω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

References

Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

Wikious

Boobota

Sagapedia