πεντα- (penta-, “penta-, πέντε "fve"”) + ώρα (óra, “hour”) + -ος (-os)
πεντάωρος • (pentáoros) m (feminine πεντάωρη, neuter πεντάωρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πεντάωρος (pentáoros) | πεντάωρη (pentáori) | πεντάωρο (pentáoro) | πεντάωροι (pentáoroi) | πεντάωρες (pentáores) | πεντάωρα (pentáora) | |
genitive | πεντάωρου (pentáorou) | πεντάωρης (pentáoris) | πεντάωρου (pentáorou) | πεντάωρων (pentáoron) | πεντάωρων (pentáoron) | πεντάωρων (pentáoron) | |
accusative | πεντάωρο (pentáoro) | πεντάωρη (pentáori) | πεντάωρο (pentáoro) | πεντάωρους (pentáorous) | πεντάωρες (pentáores) | πεντάωρα (pentáora) | |
vocative | πεντάωρε (pentáore) | πεντάωρη (pentáori) | πεντάωρο (pentáoro) | πεντάωροι (pentáoroi) | πεντάωρες (pentáores) | πεντάωρα (pentáora) |