πεντα- (penta-) + ημέρ(α) (imér(a)) + -ος (-os)
πενταήμερος • (pentaḯmeros) m (feminine πενταήμερη, neuter πενταήμερο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πενταήμερος (pentaḯmeros) | πενταήμερη (pentaḯmeri) | πενταήμερο (pentaḯmero) | πενταήμεροι (pentaḯmeroi) | πενταήμερες (pentaḯmeres) | πενταήμερα (pentaḯmera) | |
genitive | πενταήμερου (pentaḯmerou) | πενταήμερης (pentaḯmeris) | πενταήμερου (pentaḯmerou) | πενταήμερων (pentaḯmeron) | πενταήμερων (pentaḯmeron) | πενταήμερων (pentaḯmeron) | |
accusative | πενταήμερο (pentaḯmero) | πενταήμερη (pentaḯmeri) | πενταήμερο (pentaḯmero) | πενταήμερους (pentaḯmerous) | πενταήμερες (pentaḯmeres) | πενταήμερα (pentaḯmera) | |
vocative | πενταήμερε (pentaḯmere) | πενταήμερη (pentaḯmeri) | πενταήμερο (pentaḯmero) | πενταήμεροι (pentaḯmeroi) | πενταήμερες (pentaḯmeres) | πενταήμερα (pentaḯmera) |