πεντα- (penta-) + καθαρός (katharós).
πεντακάθαρος • (pentakátharos) m (feminine πεντακάθαρη, neuter πεντακάθαρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πεντακάθαρος (pentakátharos) | πεντακάθαρη (pentakáthari) | πεντακάθαρο (pentakátharo) | πεντακάθαροι (pentakátharoi) | πεντακάθαρες (pentakáthares) | πεντακάθαρα (pentakáthara) | |
genitive | πεντακάθαρου (pentakátharou) | πεντακάθαρης (pentakátharis) | πεντακάθαρου (pentakátharou) | πεντακάθαρων (pentakátharon) | πεντακάθαρων (pentakátharon) | πεντακάθαρων (pentakátharon) | |
accusative | πεντακάθαρο (pentakátharo) | πεντακάθαρη (pentakáthari) | πεντακάθαρο (pentakátharo) | πεντακάθαρους (pentakátharous) | πεντακάθαρες (pentakáthares) | πεντακάθαρα (pentakáthara) | |
vocative | πεντακάθαρε (pentakáthare) | πεντακάθαρη (pentakáthari) | πεντακάθαρο (pentakátharo) | πεντακάθαροι (pentakátharoi) | πεντακάθαρες (pentakáthares) | πεντακάθαρα (pentakáthara) |