Learned borrowing from Ancient Greek πεπτικός (peptikós, “able to digest”) with semantic loan from French digestif.[1]
πεπτικός • (peptikós) m (feminine πεπτική, neuter πεπτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πεπτικός (peptikós) | πεπτική (peptikí) | πεπτικό (peptikó) | πεπτικοί (peptikoí) | πεπτικές (peptikés) | πεπτικά (peptiká) | |
genitive | πεπτικού (peptikoú) | πεπτικής (peptikís) | πεπτικού (peptikoú) | πεπτικών (peptikón) | πεπτικών (peptikón) | πεπτικών (peptikón) | |
accusative | πεπτικό (peptikó) | πεπτική (peptikí) | πεπτικό (peptikó) | πεπτικούς (peptikoús) | πεπτικές (peptikés) | πεπτικά (peptiká) | |
vocative | πεπτικέ (peptiké) | πεπτική (peptikí) | πεπτικό (peptikó) | πεπτικοί (peptikoí) | πεπτικές (peptikés) | πεπτικά (peptiká) |