πετάννυμι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word πετάννυμι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word πετάννυμι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say πετάννυμι in singular and plural. Everything you need to know about the word πετάννυμι you have here. The definition of the word πετάννυμι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπετάννυμι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-European *peth₂-. Cognates include Albanian petë, Old English fæþm (English fathom), Latin pateō, patulus, and possibly pandō; and Avestan 𐬞𐬀𐬚𐬀𐬥𐬀 (paθana).

Pronunciation

 

Verb

πετᾰ́ννῡμῐ • (petánnūmi)

  1. to spread out, open
  2. (passive voice, mostly perfect) to be spread out on all sides, to be scattered, dispersed

Inflection

   Present: πετᾰ́ννῡμῐ, πετᾰ́ννῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πετᾰ́ννῡμῐ πετᾰ́ννῡς πετᾰ́ννῡσῐ(ν) πετᾰ́ννῠτον πετᾰ́ννῠτον πετᾰ́ννῠμεν πετᾰ́ννῠτε πετᾰννῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive πετᾰννῠ́ω πετᾰννῠ́ῃς πετᾰννῠ́ῃ πετᾰννῠ́ητον πετᾰννῠ́ητον πετᾰννῠ́ωμεν πετᾰννῠ́ητε πετᾰννῠ́ωσῐ(ν)
optative πετᾰννῠ́οιμῐ πετᾰννῠ́οις πετᾰννῠ́οι πετᾰννῠ́οιτον πετᾰννῠοίτην πετᾰννῠ́οιμεν πετᾰννῠ́οιτε πετᾰννῠ́οιεν
imperative   πετᾰ́ννῡ πετᾰννῠ́τω πετᾰ́ννῠτον πετᾰννῠ́των   πετᾰ́ννῠτε πετᾰννῠ́ντων
middle/
passive 		indicative πετᾰ́ννῠμαι πετᾰ́ννῠσαι πετᾰ́ννῠται πετᾰ́ννῠσθον πετᾰ́ννῠσθον πετᾰννῠ́μεθα πετᾰ́ννῠσθε πετᾰ́ννῠνται
subjunctive πετᾰννῠ́ωμαι πετᾰννῠ́ῃ πετᾰννῠ́ηται πετᾰννῠ́ησθον πετᾰννῠ́ησθον πετᾰννῠώμεθᾰ πετᾰννῠ́ησθε πετᾰννῠ́ωνται
optative πετᾰννῠοίμην πετᾰννῠ́οιο πετᾰννῠ́οιτο πετᾰννῠ́οισθον πετᾰννῠοίσθην πετᾰννῠοίμεθᾰ πετᾰννῠ́οισθε πετᾰννῠ́οιντο
imperative   πετᾰ́ννῠσο πετᾰννῠ́σθω πετᾰ́ννῠσθον πετᾰννῠ́σθων   πετᾰ́ννῠσθε πετᾰννῠ́σθων
active middle/passive
infinitive πετᾰννῠ́ναι πετᾰ́ννῠσθαι
participle m πετᾰννῡ́ς πετᾰννῠ́μενος
f πετᾰννῦσᾰ πετᾰννῠμένη
n πετᾰννῠ́ν πετᾰννῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετᾰ́ννῡν, ἐπετᾰννῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπετᾰ́ννῡν ἐπετᾰ́ννῡς ἐπετᾰ́ννῡ ἐπετᾰ́ννῠτον ἐπετᾰννῠ́την ἐπετᾰ́ννῠμεν ἐπετᾰ́ννῠτε ἐπετᾰ́ννῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπετᾰννῠ́μην ἐπετᾰ́ννῠσο ἐπετᾰ́ννῠτο ἐπετᾰ́ννῠσθον ἐπετᾰννῠ́σθην ἐπετᾰννῠ́μεθᾰ ἐπετᾰ́ννῠσθε ἐπετᾰ́ννῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πετάσω, πετάσομαι, πετᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πετάσω πετάσεις πετάσει πετάσετον πετάσετον πετάσομεν πετάσετε πετάσουσῐ(ν)
optative πετάσοιμῐ πετάσοις πετάσοι πετάσοιτον πετασοίτην πετάσοιμεν πετάσοιτε πετάσοιεν
middle indicative πετάσομαι πετάσῃ,
πετάσει 		πετάσεται πετάσεσθον πετάσεσθον πετασόμεθᾰ πετάσεσθε πετάσονται
optative πετασοίμην πετάσοιο πετάσοιτο πετάσοισθον πετασοίσθην πετασοίμεθᾰ πετάσοισθε πετάσοιντο
passive indicative πετᾰσθήσομαι πετᾰσθήσῃ πετᾰσθήσεται πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθησόμεθᾰ πετᾰσθήσεσθε πετᾰσθήσονται
optative πετᾰσθησοίμην πετᾰσθήσοιο πετᾰσθήσοιτο πετᾰσθήσοισθον πετᾰσθησοίσθην πετᾰσθησοίμεθᾰ πετᾰσθήσοισθε πετᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive πετάσειν πετάσεσθαι πετᾰσθήσεσθαι
participle m πετάσων πετασόμενος πετᾰσθησόμενος
f πετάσουσᾰ πετασομένη πετᾰσθησομένη
n πετᾶσον πετασόμενον πετᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πετέω, πετέομαι, πετᾰσθήσομαι (Attic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πετέω πετέεις πετέει πετέετον πετέετον πετέομεν πετέετε πετέουσῐ(ν)
optative πετέοιμῐ πετέοις πετέοι πετέοιτον πετεοίτην πετέοιμεν πετέοιτε πετέοιεν
middle indicative πετέομαι πετέῃ,
πετέει 		πετέεται πετέεσθον πετέεσθον πετεόμεθᾰ πετέεσθε πετέονται
optative πετεοίμην πετέοιο πετέοιτο πετέοισθον πετεοίσθην πετεοίμεθᾰ πετέοισθε πετέοιντο
passive indicative πετᾰσθήσομαι πετᾰσθήσῃ πετᾰσθήσεται πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθησόμεθᾰ πετᾰσθήσεσθε πετᾰσθήσονται
optative πετᾰσθησοίμην πετᾰσθήσοιο πετᾰσθήσοιτο πετᾰσθήσοισθον πετᾰσθησοίσθην πετᾰσθησοίμεθᾰ πετᾰσθήσοισθε πετᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive πετέειν πετέεσθαι πετᾰσθήσεσθαι
participle m πετέων πετεόμενος πετᾰσθησόμενος
f πετέουσᾰ πετεομένη πετᾰσθησομένη
n πετέον πετεόμενον πετᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πετῶ, πετοῦμαι, πετᾰσθήσομαι (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πετῶ πετεῖς πετεῖ πετεῖτον πετεῖτον πετοῦμεν πετεῖτε πετοῦσῐ(ν)
optative πετοίην,
πετοῖμῐ 		πετοίης,
πετοῖς 		πετοίη,
πετοῖ 		πετοῖτον,
πετοίητον 		πετοίτην,
πετοιήτην 		πετοῖμεν,
πετοίημεν 		πετοῖτε,
πετοίητε 		πετοῖεν,
πετοίησᾰν
middle indicative πετοῦμαι πετῇ πετεῖται πετεῖσθον πετεῖσθον πετούμεθᾰ πετεῖσθε πετοῦνται
optative πετοίμην πετοῖο πετοῖτο πετοῖσθον πετοίσθην πετοίμεθᾰ πετοῖσθε πετοῖντο
passive indicative πετᾰσθήσομαι πετᾰσθήσῃ πετᾰσθήσεται πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθήσεσθον πετᾰσθησόμεθᾰ πετᾰσθήσεσθε πετᾰσθήσονται
optative πετᾰσθησοίμην πετᾰσθήσοιο πετᾰσθήσοιτο πετᾰσθήσοισθον πετᾰσθησοίσθην πετᾰσθησοίμεθᾰ πετᾰσθήσοισθε πετᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive πετεῖν πετεῖσθαι πετᾰσθήσεσθαι
participle m πετῶν πετούμενος πετᾰσθησόμενος
f πετοῦσᾰ πετουμένη πετᾰσθησομένη
n πετοῦν πετούμενον πετᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπέτᾰσᾰ, ἐπετᾰσᾰ́μην, ἐπετᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέτᾰσᾰ ἐπέτᾰσᾰς ἐπέτᾰσε(ν) ἐπετᾰ́σᾰτον ἐπετᾰσᾰ́την ἐπετᾰ́σᾰμεν ἐπετᾰ́σᾰτε ἐπέτᾰσᾰν
subjunctive πετᾰ́σω πετᾰ́σῃς πετᾰ́σῃ πετᾰ́σητον πετᾰ́σητον πετᾰ́σωμεν πετᾰ́σητε πετᾰ́σωσῐ(ν)
optative πετᾰ́σαιμῐ πετᾰ́σειᾰς,
πετᾰ́σαις 		πετᾰ́σειε(ν),
πετᾰ́σαι 		πετᾰ́σαιτον πετᾰσαίτην πετᾰ́σαιμεν πετᾰ́σαιτε πετᾰ́σειᾰν,
πετᾰ́σαιεν
imperative   πέτᾰσον πετᾰσᾰ́τω πετᾰ́σᾰτον πετᾰσᾰ́των   πετᾰ́σᾰτε πετᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐπετᾰσᾰ́μην ἐπετᾰ́σω ἐπετᾰ́σᾰτο ἐπετᾰ́σᾰσθον ἐπετᾰσᾰ́σθην ἐπετᾰσᾰ́μεθᾰ ἐπετᾰ́σᾰσθε ἐπετᾰ́σᾰντο
subjunctive πετᾰ́σωμαι πετᾰ́σῃ πετᾰ́σηται πετᾰ́σησθον πετᾰ́σησθον πετᾰσώμεθᾰ πετᾰ́σησθε πετᾰ́σωνται
optative πετᾰσαίμην πετᾰ́σαιο πετᾰ́σαιτο πετᾰ́σαισθον πετᾰσαίσθην πετᾰσαίμεθᾰ πετᾰ́σαισθε πετᾰ́σαιντο
imperative   πέτᾰσαι πετᾰσᾰ́σθω πετᾰ́σᾰσθον πετᾰσᾰ́σθων   πετᾰ́σᾰσθε πετᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐπετᾰ́σθην ἐπετᾰ́σθης ἐπετᾰ́σθη ἐπετᾰ́σθητον ἐπετᾰσθήτην ἐπετᾰ́σθημεν ἐπετᾰ́σθητε ἐπετᾰ́σθησᾰν
subjunctive πετᾰσθῶ πετᾰσθῇς πετᾰσθῇ πετᾰσθῆτον πετᾰσθῆτον πετᾰσθῶμεν πετᾰσθῆτε πετᾰσθῶσῐ(ν)
optative πετᾰσθείην πετᾰσθείης πετᾰσθείη πετᾰσθεῖτον,
πετᾰσθείητον 		πετᾰσθείτην,
πετᾰσθειήτην 		πετᾰσθεῖμεν,
πετᾰσθείημεν 		πετᾰσθεῖτε,
πετᾰσθείητε 		πετᾰσθεῖεν,
πετᾰσθείησᾰν
imperative   πετᾰ́σθητῐ πετᾰσθήτω πετᾰ́σθητον πετᾰσθήτων   πετᾰ́σθητε πετᾰσθέντων
active middle passive
infinitive πετᾰ́σαι πετᾰ́σᾰσθαι πετᾰσθῆναι
participle m πετᾰ́σᾱς πετᾰσᾰ́μενος πετᾰσθείς
f πετᾰ́σᾱσᾰ πετᾰσᾰμένη πετᾰσθεῖσᾰ
n πετᾰ́σᾰν πετᾰσᾰ́μενον πετᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πέτᾰσσᾰ, πετᾰσσᾰ́μην, πετᾰ́σθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πέτᾰσσᾰ πέτᾰσσᾰς πέτᾰσσε(ν) πετᾰ́σσᾰτον πετᾰσσᾰ́την πετᾰ́σσᾰμεν πετᾰ́σσᾰτε πέτᾰσσᾰν
subjunctive πετᾰ́σσω,
πετᾰ́σσωμῐ 		πετᾰ́σσῃς,
πετᾰ́σσῃσθᾰ 		πετᾰ́σσῃ,
πετᾰ́σσῃσῐ 		πετᾰ́σσητον πετᾰ́σσητον πετᾰ́σσωμεν πετᾰ́σσητε πετᾰ́σσωσῐ(ν)
optative πετᾰ́σσαιμῐ πετᾰ́σσαις,
πετᾰ́σσαισθᾰ,
πετᾰ́σσειᾰς 		πετᾰ́σσειε(ν),
πετᾰ́σσαι 		πετᾰσσεῖτον πετᾰσσείτην πετᾰσσεῖμεν πετᾰσσεῖτε πετᾰσσεῖεν
imperative   πέτᾰσσον πετᾰσσᾰ́τω πετᾰ́σσᾰτον πετᾰσσᾰ́των   πετᾰ́σσᾰτε πετᾰσσᾰ́ντων
middle indicative πετᾰσσᾰ́μην πετᾰ́σσᾰο πετᾰ́σσᾰτο πετᾰ́σσᾰσθον πετᾰσσᾰ́σθην πετᾰσσᾰ́με(σ)θᾰ πετᾰ́σσᾰσθε πετᾰ́σσᾰντο
subjunctive πετᾰ́σσωμαι πετᾰ́σσηαι πετᾰ́σσηται πετᾰ́σσησθον πετᾰ́σσησθον πετᾰσσώμε(σ)θᾰ πετᾰ́σσησθε πετᾰ́σσωνται
optative πετᾰσσαίμην πετᾰ́σσαιο πετᾰ́σσαιτο πετᾰ́σσαισθον πετᾰσσαίσθην πετᾰσσαίμε(σ)θᾰ πετᾰ́σσαισθε πετᾰσσαίᾰτο
imperative   πέτᾰσσαι πετᾰσσᾰ́σθω πετᾰ́σσᾰσθον πετᾰσσᾰ́σθων   πετᾰ́σσᾰσθε πετᾰσσᾰ́σθων
passive indicative πετᾰ́σθην πετᾰ́σθης πετᾰ́σθη πετᾰ́σθητον πετᾰσθήτην πετᾰ́σθημεν πετᾰ́σθητε πετᾰ́σθησᾰν,
πέτᾰσθεν
subjunctive πετᾰσθῶ πετᾰσθῇς πετᾰσθῇ πετᾰσθῆτον πετᾰσθῆτον πετᾰσθῶμεν πετᾰσθῆτε πετᾰσθῶσῐ(ν)
optative πετᾰσθείην πετᾰσθείης πετᾰσθείη πετᾰσθεῖτον,
πετᾰσθείητον 		πετᾰσθείτην,
πετᾰσθειήτην 		πετᾰσθεῖμεν,
πετᾰσθείημεν 		πετᾰσθεῖτε,
πετᾰσθείητε 		πετᾰ́σθειεν,
πετᾰσθείησᾰν
imperative   πετᾰ́σθητῐ πετᾰσθήτω πετᾰ́σθητον πετᾰσθήτων   πετᾰ́σθητε πετᾰσθέντων
active middle passive
infinitive πετᾰ́σσαι/πετᾰσσᾰ́μεν/πετᾰσσᾰμέναι πετᾰ́σσᾰσθαι πετᾰσθῆναι/πετᾰσθήμεναι
participle m πετᾰ́σσᾱς πετᾰσσᾰ́μενος πετᾰσθείς
f πετᾰ́σσᾱσᾰ πετᾰσσᾰμένη πετᾰσθεῖσᾰ
n πετᾰ́σσᾰν πετᾰσσᾰ́μενον πετᾰσθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπέτᾰκᾰ, πέπτᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπέτᾰκᾰ πεπέτᾰκᾰς πεπέτᾰκε(ν) πεπετᾰ́κᾰτον πεπετᾰ́κᾰτον πεπετᾰ́κᾰμεν πεπετᾰ́κᾰτε πεπετᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπετᾰ́κω πεπετᾰ́κῃς πεπετᾰ́κῃ πεπετᾰ́κητον πεπετᾰ́κητον πεπετᾰ́κωμεν πεπετᾰ́κητε πεπετᾰ́κωσῐ(ν)
optative πεπετᾰ́κοιμῐ,
πεπετᾰκοίην 		πεπετᾰ́κοις,
πεπετᾰκοίης 		πεπετᾰ́κοι,
πεπετᾰκοίη 		πεπετᾰ́κοιτον πεπετᾰκοίτην πεπετᾰ́κοιμεν πεπετᾰ́κοιτε πεπετᾰ́κοιεν
imperative   πεπέτᾰκε πεπετᾰκέτω πεπετᾰ́κετον πεπετᾰκέτων   πεπετᾰ́κετε πεπετᾰκόντων
middle/
passive 		indicative πέπτᾰμαι πέπτᾰσαι πέπτᾰται πέπτᾰσθον πέπτᾰσθον πεπτᾰ́μεθᾰ πέπτᾰσθε πέπτᾰνται
subjunctive πεπτᾰμένος ὦ πεπτᾰμένος ᾖς πεπτᾰμένος ᾖ πεπτᾰμένω ἦτον πεπτᾰμένω ἦτον πεπτᾰμένοι ὦμεν πεπτᾰμένοι ἦτε πεπτᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπτᾰμένος εἴην πεπτᾰμένος εἴης πεπτᾰμένος εἴη πεπτᾰμένω εἴητον/εἶτον πεπτᾰμένω εἰήτην/εἴτην πεπτᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπτᾰμένοι εἴητε/εἶτε πεπτᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πέπτᾰσο πεπτᾰ́σθω πέπτᾰσθον πεπτᾰ́σθων   πέπτᾰσθε πεπτᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive πεπετᾰκέναι πεπτᾰ́σθαι
participle m πεπετᾰκώς πεπτᾰμένος
f πεπετᾰκυῖᾰ πεπτᾰμένη
n πεπετᾰκός πεπτᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπετᾰ́κειν, ἐπεπτᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπετᾰ́κειν,
ἐπεπετᾰ́κη 		ἐπεπετᾰ́κεις,
ἐπεπετᾰ́κης 		ἐπεπετᾰ́κει(ν) ἐπεπετᾰ́κετον ἐπεπετᾰκέτην ἐπεπετᾰ́κεμεν ἐπεπετᾰ́κετε ἐπεπετᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπτᾰ́μην ἐπέπτᾰσο ἐπέπτᾰτο ἐπέπτᾰσθον ἐπεπτᾰ́σθην ἐπεπτᾰ́μεθᾰ ἐπέπτᾰσθε ἐπέπτᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia