Back-formation from πλανάω (planáō, “to wander, to roam”).
πλᾰ́νη • (plắnē) f (genitive πλᾰ́νης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πλᾰ́νη hē plắnē |
τὼ πλᾰ́νᾱ tṑ plắnā |
αἱ πλᾰ́ναι hai plắnai | ||||||||||
Genitive | τῆς πλᾰ́νης tês plắnēs |
τοῖν πλᾰ́ναιν toîn plắnain |
τῶν πλᾰνῶν tôn plănôn | ||||||||||
Dative | τῇ πλᾰ́νῃ têi plắnēi |
τοῖν πλᾰ́ναιν toîn plắnain |
ταῖς πλᾰ́ναις taîs plắnais | ||||||||||
Accusative | τὴν πλᾰ́νην tḕn plắnēn |
τὼ πλᾰ́νᾱ tṑ plắnā |
τᾱ̀ς πλᾰ́νᾱς tā̀s plắnās | ||||||||||
Vocative | πλᾰ́νη plắnē |
πλᾰ́νᾱ plắnā |
πλᾰ́ναι plắnai | ||||||||||
Notes: |
|
Ancient Greek πλάνη (plánē, “wandering, roaming; going astray”), from πλανάω (planáō, “to wander, to roam”).
πλάνη • (pláni) f (plural πλάνες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |
genitive | πλάνης (plánis) | πλανών (planón) |
accusative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |
vocative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |
Byzantine Greek, from Late Latin plāna, from Latin plānus (“flat, even, level”).
πλάνη • (pláni) f (plural πλάνες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |
genitive | πλάνης (plánis) | πλανών (planón) |
accusative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |
vocative | πλάνη (pláni) | πλάνες (plánes) |