πλείων • (pleíōn) m or f (neuter πλεῖον); third declension
Homer and Hesiod use πλείων (pleíōn) or πλέων (pléōn) as verse requires.
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | πλείων pleíōn |
πλεῖον pleîon |
πλείονε pleíone |
πλείονε pleíone |
πλείονες / πλείους pleíones / pleíous |
πλείονᾰ / πλείω pleíona / pleíō | ||||||||
Genitive | πλείονος pleíonos |
πλείονος pleíonos |
πλειόνοιν pleiónoin |
πλειόνοιν pleiónoin |
πλειόνων pleiónōn |
πλειόνων pleiónōn | ||||||||
Dative | πλείονῐ pleíoni |
πλείονῐ pleíoni |
πλειόνοιν pleiónoin |
πλειόνοιν pleiónoin |
πλείοσῐ / πλείοσῐν pleíosi(n) |
πλείοσῐ / πλείοσῐν pleíosi(n) | ||||||||
Accusative | πλείονᾰ / πλείω pleíona / pleíō |
πλεῖον pleîon |
πλείονε pleíone |
πλείονε pleíone |
πλείονᾰς / πλείους pleíonas / pleíous |
πλείονᾰ / πλείω pleíona / pleíō | ||||||||
Vocative | πλεῖον pleîon |
πλεῖον pleîon |
πλείονε pleíone |
πλείονε pleíone |
πλείονες / πλείους pleíones / pleíous |
πλείονᾰ / πλείω pleíona / pleíō | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
πλεῖον pleîon |
— | — | ||||||||||||
Notes: |