From πλήσσω (plḗssō, “to strike”) + -μα (-ma).
πλῆγμα • (plêgma) n (genitive πλήγμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πλῆγμᾰ tò plêgma |
τὼ πλήγμᾰτε tṑ plḗgmate |
τᾰ̀ πλήγμᾰτᾰ tà plḗgmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πλήγμᾰτος toû plḗgmatos |
τοῖν πληγμᾰ́τοιν toîn plēgmátoin |
τῶν πληγμᾰ́των tôn plēgmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πλήγμᾰτῐ tôi plḗgmati |
τοῖν πληγμᾰ́τοιν toîn plēgmátoin |
τοῖς πλήγμᾰσῐ / πλήγμᾰσῐν toîs plḗgmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ πλῆγμᾰ tò plêgma |
τὼ πλήγμᾰτε tṑ plḗgmate |
τᾰ̀ πλήγμᾰτᾰ tà plḗgmata | ||||||||||
| Vocative | πλῆγμᾰ plêgma |
πλήγμᾰτε plḗgmate |
πλήγμᾰτᾰ plḗgmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||