From πλήσσω (plḗssō, “to strike, smite”) + -σις (-sis).
πλῆξῐς • (plêxis) f (genitive πλήξεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πλῆξῐς hē plêxis |
τὼ πλήξει tṑ plḗxei |
αἱ πλήξεις hai plḗxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς πλήξεως tês plḗxeōs |
τοῖν πληξέοιν toîn plēxéoin |
τῶν πλήξεων tôn plḗxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ πλήξει têi plḗxei |
τοῖν πληξέοιν toîn plēxéoin |
ταῖς πλήξεσῐ / πλήξεσῐν taîs plḗxesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν πλῆξῐν tḕn plêxin |
τὼ πλήξει tṑ plḗxei |
τᾱ̀ς πλήξεις tā̀s plḗxeis | ||||||||||
| Vocative | πλῆξῐ plêxi |
πλήξει plḗxei |
πλήξεις plḗxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||