πολεμέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word πολεμέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word πολεμέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say πολεμέω in singular and plural. Everything you need to know about the word πολεμέω you have here. The definition of the word πολεμέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπολεμέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

πόλεμος (pólemos, “war”) +‎ -έω (-éō, “verbal suffix”)

Pronunciation

 

Verb

πολεμέω • (poleméō) (Attic, Ionic, Koine)

  1. to make war, be at war, fight, quarrel
    • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.1:
      Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους
      Thoukudídēs Athēnaîos xunégrapse tòn pólemon tôn Peloponnēsíōn kaì Athēnaíōn, hōs epolémēsan pròs allḗlous
      Thucydides the Athenian wrote down the war of the Pelopponesians and Athenians, how they fought against each other
  2. (transitive, with a person as object) to make war on
    1. (passive voice, of a person) to have war made on one
  3. (with cognate accusative) to fight a fight
    1. (passive voice, of a fight) to take place

Conjugation

   Present: πολεμέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμέω πολεμέεις πολεμέει πολεμέετον πολεμέετον πολεμέομεν πολεμέετε πολεμέουσῐ(ν)
subjunctive πολεμέω πολεμέῃς πολεμέῃ πολεμέητον πολεμέητον πολεμέωμεν πολεμέητε πολεμέωσῐ(ν)
optative πολεμέοιμῐ πολεμέοις πολεμέοι πολεμέοιτον πολεμεοίτην πολεμέοιμεν πολεμέοιτε πολεμέοιεν
imperative   πολέμεε πολεμεέτω πολεμέετον πολεμεέτων   πολεμέετε πολεμεόντων
active
infinitive πολεμέειν
participle m πολεμέων
f πολεμέουσᾰ
n πολεμέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πολεμῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμῶ πολεμεῖς πολεμεῖ πολεμεῖτον πολεμεῖτον πολεμοῦμεν πολεμεῖτε πολεμοῦσῐ(ν)
subjunctive πολεμῶ πολεμῇς πολεμῇ πολεμῆτον πολεμῆτον πολεμῶμεν πολεμῆτε πολεμῶσῐ(ν)
optative πολεμοίην,
πολεμοῖμῐ 		πολεμοίης,
πολεμοῖς 		πολεμοίη,
πολεμοῖ 		πολεμοῖτον,
πολεμοίητον 		πολεμοίτην,
πολεμοιήτην 		πολεμοῖμεν,
πολεμοίημεν 		πολεμοῖτε,
πολεμοίητε 		πολεμοῖεν,
πολεμοίησᾰν
imperative   πολέμει πολεμείτω πολεμεῖτον πολεμείτων   πολεμεῖτε πολεμούντων
active
infinitive πολεμεῖν
participle m πολεμῶν
f πολεμοῦσᾰ
n πολεμοῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολέμεον (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολέμεον ἐπολέμεες ἐπολέμεε(ν) ἐπολεμέετον ἐπολεμεέτην ἐπολεμέομεν ἐπολεμέετε ἐπολέμεον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολέμουν (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολέμουν ἐπολέμεις ἐπολέμει ἐπολεμεῖτον ἐπολεμείτην ἐπολεμοῦμεν ἐπολεμεῖτε ἐπολέμουν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πολεμέεσκον (Ionic iterative)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμέεσκον πολεμέεσκες πολεμέεσκε(ν) πολεμεέσκετον πολεμεεσκέτην πολεμεέσκομεν πολεμεέσκετε πολεμέεσκον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πολεμήσω, πολεμήσομαι, πολεμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμήσω πολεμήσεις πολεμήσει πολεμήσετον πολεμήσετον πολεμήσομεν πολεμήσετε πολεμήσουσῐ(ν)
optative πολεμήσοιμῐ πολεμήσοις πολεμήσοι πολεμήσοιτον πολεμησοίτην πολεμήσοιμεν πολεμήσοιτε πολεμήσοιεν
middle indicative πολεμήσομαι πολεμήσῃ,
πολεμήσει 		πολεμήσεται πολεμήσεσθον πολεμήσεσθον πολεμησόμεθᾰ πολεμήσεσθε πολεμήσονται
optative πολεμησοίμην πολεμήσοιο πολεμήσοιτο πολεμήσοισθον πολεμησοίσθην πολεμησοίμεθᾰ πολεμήσοισθε πολεμήσοιντο
passive indicative πολεμηθήσομαι πολεμηθήσῃ πολεμηθήσεται πολεμηθήσεσθον πολεμηθήσεσθον πολεμηθησόμεθᾰ πολεμηθήσεσθε πολεμηθήσονται
optative πολεμηθησοίμην πολεμηθήσοιο πολεμηθήσοιτο πολεμηθήσοισθον πολεμηθησοίσθην πολεμηθησοίμεθᾰ πολεμηθήσοισθε πολεμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive πολεμήσειν πολεμήσεσθαι πολεμηθήσεσθαι
participle m πολεμήσων πολεμησόμενος πολεμηθησόμενος
f πολεμήσουσᾰ πολεμησομένη πολεμηθησομένη
n πολεμῆσον πολεμησόμενον πολεμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπολέμησᾰ, ἐπολεμησᾰ́μην, ἐπολεμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολέμησᾰ ἐπολέμησᾰς ἐπολέμησε(ν) ἐπολεμήσᾰτον ἐπολεμησᾰ́την ἐπολεμήσᾰμεν ἐπολεμήσᾰτε ἐπολέμησᾰν
subjunctive πολεμήσω πολεμήσῃς πολεμήσῃ πολεμήσητον πολεμήσητον πολεμήσωμεν πολεμήσητε πολεμήσωσῐ(ν)
optative πολεμήσαιμῐ πολεμήσειᾰς,
πολεμήσαις 		πολεμήσειε(ν),
πολεμήσαι 		πολεμήσαιτον πολεμησαίτην πολεμήσαιμεν πολεμήσαιτε πολεμήσειᾰν,
πολεμήσαιεν
imperative   πολέμησον πολεμησᾰ́τω πολεμήσᾰτον πολεμησᾰ́των   πολεμήσᾰτε πολεμησᾰ́ντων
middle indicative ἐπολεμησᾰ́μην ἐπολεμήσω ἐπολεμήσᾰτο ἐπολεμήσᾰσθον ἐπολεμησᾰ́σθην ἐπολεμησᾰ́μεθᾰ ἐπολεμήσᾰσθε ἐπολεμήσᾰντο
subjunctive πολεμήσωμαι πολεμήσῃ πολεμήσηται πολεμήσησθον πολεμήσησθον πολεμησώμεθᾰ πολεμήσησθε πολεμήσωνται
optative πολεμησαίμην πολεμήσαιο πολεμήσαιτο πολεμήσαισθον πολεμησαίσθην πολεμησαίμεθᾰ πολεμήσαισθε πολεμήσαιντο
imperative   πολέμησαι πολεμησᾰ́σθω πολεμήσᾰσθον πολεμησᾰ́σθων   πολεμήσᾰσθε πολεμησᾰ́σθων
passive indicative ἐπολεμήθην ἐπολεμήθης ἐπολεμήθη ἐπολεμήθητον ἐπολεμηθήτην ἐπολεμήθημεν ἐπολεμήθητε ἐπολεμήθησᾰν
subjunctive πολεμηθῶ πολεμηθῇς πολεμηθῇ πολεμηθῆτον πολεμηθῆτον πολεμηθῶμεν πολεμηθῆτε πολεμηθῶσῐ(ν)
optative πολεμηθείην πολεμηθείης πολεμηθείη πολεμηθεῖτον,
πολεμηθείητον 		πολεμηθείτην,
πολεμηθειήτην 		πολεμηθεῖμεν,
πολεμηθείημεν 		πολεμηθεῖτε,
πολεμηθείητε 		πολεμηθεῖεν,
πολεμηθείησᾰν
imperative   πολεμήθητῐ πολεμηθήτω πολεμήθητον πολεμηθήτων   πολεμήθητε πολεμηθέντων
active middle passive
infinitive πολεμῆσαι πολεμήσᾰσθαι πολεμηθῆναι
participle m πολεμήσᾱς πολεμησᾰ́μενος πολεμηθείς
f πολεμήσᾱσᾰ πολεμησᾰμένη πολεμηθεῖσᾰ
n πολεμῆσᾰν πολεμησᾰ́μενον πολεμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπολέμηκᾰ, πεπολέμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπολέμηκᾰ πεπολέμηκᾰς πεπολέμηκε(ν) πεπολεμήκᾰτον πεπολεμήκᾰτον πεπολεμήκᾰμεν πεπολεμήκᾰτε πεπολεμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπολεμήκω πεπολεμήκῃς πεπολεμήκῃ πεπολεμήκητον πεπολεμήκητον πεπολεμήκωμεν πεπολεμήκητε πεπολεμήκωσῐ(ν)
optative πεπολεμήκοιμῐ,
πεπολεμηκοίην 		πεπολεμήκοις,
πεπολεμηκοίης 		πεπολεμήκοι,
πεπολεμηκοίη 		πεπολεμήκοιτον πεπολεμηκοίτην πεπολεμήκοιμεν πεπολεμήκοιτε πεπολεμήκοιεν
imperative   πεπολέμηκε πεπολεμηκέτω πεπολεμήκετον πεπολεμηκέτων   πεπολεμήκετε πεπολεμηκόντων
middle/
passive 		indicative πεπολέμημαι πεπολέμησαι πεπολέμηται πεπολέμησθον πεπολέμησθον πεπολεμήμεθᾰ πεπολέμησθε πεπολέμηνται
subjunctive πεπολεμημένος ὦ πεπολεμημένος ᾖς πεπολεμημένος ᾖ πεπολεμημένω ἦτον πεπολεμημένω ἦτον πεπολεμημένοι ὦμεν πεπολεμημένοι ἦτε πεπολεμημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπολεμημένος εἴην πεπολεμημένος εἴης πεπολεμημένος εἴη πεπολεμημένω εἴητον/εἶτον πεπολεμημένω εἰήτην/εἴτην πεπολεμημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπολεμημένοι εἴητε/εἶτε πεπολεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπολέμησο πεπολεμήσθω πεπολέμησθον πεπολεμήσθων   πεπολέμησθε πεπολεμήσθων
active middle/passive
infinitive πεπολεμηκέναι πεπολεμῆσθαι
participle m πεπολεμηκώς πεπολεμημένος
f πεπολεμηκυῖᾰ πεπολεμημένη
n πεπολεμηκός πεπολεμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia