πολυμαθής

Ancient Greek

From πολύς (polús, “much”) + μαθ- (math-), the root of μανθάνω (manthánō, “to learn”), +‎ -ής (-ḗs, adjective suffix).

πολυμαθής • (polumathḗs) m or f (neuter πολυμαθές); third declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πολυμαθής polumathḗs	πολυμαθές polumathés	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Genitive	πολυμαθοῦς polumathoûs	πολυμαθοῦς polumathoûs	πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθῶν polumathôn	πολυμαθῶν polumathôn
Dative	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθέσῐ / πολυμαθέσῐν polumathési(n)	πολυμαθέσῐ / πολυμαθέσῐν polumathési(n)
Accusative	πολυμαθῆ polumathê	πολυμαθές polumathés	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Vocative	πολυμαθές polumathés	πολυμαθές polumathés	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πολυμαθῶς polumathôs		πολυμαθέστερος polumathésteros		πολυμαθέστᾰτος polumathéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“πολυμαθής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“πολυμαθής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
πολυμαθής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- bookish idem, page 89.
- erudite idem, page 281.
- learned idem, page 483.
- sage idem, page 731.
- well read idem, page 974.
- well-informed idem, page 974.