From πολυ- (polu-, “much”) + κνημός (knēmós, “oregano”).
πολῠ́κνημον • (polúknēmon) n (genitive πολῠκνήμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πολῠ́κνημον tò polúknēmon |
τὼ πολῠκνήμω tṑ poluknḗmō |
τᾰ̀ πολῠ́κνημᾰ tà polúknēma | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πολῠκνήμου toû poluknḗmou |
τοῖν πολῠκνήμοιν toîn poluknḗmoin |
τῶν πολῠκνήμων tôn poluknḗmōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πολῠκνήμῳ tôi poluknḗmōi |
τοῖν πολῠκνήμοιν toîn poluknḗmoin |
τοῖς πολῠκνήμοις toîs poluknḗmois | ||||||||||
| Accusative | τὸ πολῠ́κνημον tò polúknēmon |
τὼ πολῠκνήμω tṑ poluknḗmō |
τᾰ̀ πολῠ́κνημᾰ tà polúknēma | ||||||||||
| Vocative | πολῠ́κνημον polúknēmon |
πολῠκνήμω poluknḗmō |
πολῠ́κνημᾰ polúknēma | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||