Learned borrowing from Byzantine Greek προγαμιαίος (progamiaíos). By surface analysis, προ- (pro-) + γάμ(ος) (gám(os)) + -ιαίος (-iaíos).[1]
προγαμιαίος • (progamiaíos) m (feminine προγαμιαία, neuter προγαμιαίο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | προγαμιαίος (progamiaíos) | προγαμιαία (progamiaía) | προγαμιαίο (progamiaío) | προγαμιαίοι (progamiaíoi) | προγαμιαίες (progamiaíes) | προγαμιαία (progamiaía) | |
genitive | προγαμιαίου (progamiaíou) | προγαμιαίας (progamiaías) | προγαμιαίου (progamiaíou) | προγαμιαίων (progamiaíon) | προγαμιαίων (progamiaíon) | προγαμιαίων (progamiaíon) | |
accusative | προγαμιαίο (progamiaío) | προγαμιαία (progamiaía) | προγαμιαίο (progamiaío) | προγαμιαίους (progamiaíous) | προγαμιαίες (progamiaíes) | προγαμιαία (progamiaía) | |
vocative | προγαμιαίε (progamiaíe) | προγαμιαία (progamiaía) | προγαμιαίο (progamiaío) | προγαμιαίοι (progamiaíoi) | προγαμιαίες (progamiaíes) | προγαμιαία (progamiaía) |