προηγούμενος

present participle of προηγέομαι (proēgéomai) / προηγοῦμαι (proēgoûmai, “to go first, lead”). See προ- (pro-) +‎ ἡγούμενος (hēgoúmenos).

προηγούμενος • (proēgoúmenos) m (feminine προηγουμένη, neuter προηγούμενον); first/second declension

1. preceding, going first, leading the way
2. (expression) κατά (katá) προηγούμενον λόγον (lógon): according to a guiding principle
3. (in neuter plural): τά προηγούμενα
   1. premises, initial data
   2. (mathematics) forward points (at the same side of a radius vector
   3. (astronomy) τὰ προηγούμενα ζῴδια: the leading signs in the daily movement of the heavens

• ἑπόμενος (hepómenos)

• (adverb): προηγουμένως (proēgouménōs)

• Greek: προηγούμενος (proïgoúmenos)

• “προηγούμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Present participle of προηγούμαι (proïgoúmai), a verb without active forms. Also substantivised. From Ancient Greek προηγούμενος (proēgoúmenos), present participle of προηγέομαι / προηγοῦμαι (proēgoûmai).^[1]

• IPA^(key): /pɾo.iˈɣu.me.nos/
• Hyphenation: προ‧η‧γού‧με‧νος

προηγούμενος • (proïgoúmenos) m (plural προηγούμενοι)

1. the preceding, the previous one

   Ο προηγούμενος είπε ότι οι ερωτήσεις της προφορικής εξέτασης ήταν δύσκολες.

   O proïgoúmenos eípe óti oi erotíseis tis proforikís exétasis ítan dýskoles.

   The previous one said that the questions of the oral test were difficult.

Compare to declension of the masculine participle προηγούμενος.

• επόμενος m (epómenos)

προηγούμενος • (proïgoúmenos) m (feminine προηγούμενη, neuter προηγούμενο)

1. preceding, previous

(formal) learned forms of the participle, functioning mostly as nouns, are inflected in the fashion of Ancient Greek προηγούμενος (proēgoúmenos).

• (masculine and neuter genitive): του προηγουμένου (tou proïgouménou) (singular)), των προηγουμένων (ton proïgouménon) (plural)
• (masculine accustive plural): τους προηγουμένους (tous proïgouménous)
• (feminine singular) η προηγουμένη (i proïgouméni) (nominative), της προηγουμένης (tis proïgouménis) (genitive)

The following substantivized forms have special meanings:

• (feminine) η προηγουμένη (i proïgouméni): The previous .
• (neuter singular) το προηγούμενο (to proïgoúmeno): preceding event with repercussions, a precedent
• (neuter plural) τα προηγούμενα (ta proïgoúmena)

• προγενέστερος (progenésteros)
• πρωτύτερος (protýteros)
• and πρότερος (próteros), προηγηθείς (proïgitheís)

• επόμενος (epómenos)
• ακόλουθος (akólouthos)
• and ύστερος (ýsteros), προσεχής (prosechís), κατοπινός (katopinós), ερχόμενος (erchómenos)

• άνευ προηγουμένου (ánef proïgouménou)
• προηγούμενα (proïgoúmena, adverb and as noun, plural)
• προηγουμένη (proïgouméni) (as participle and as noun)
• προηγούμενο (proïgoúmeno) (as participle and as noun)
• προηγουμένως (proïgouménos, adverb) (learned)