προπυνθάνομαι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word προπυνθάνομαι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word προπυνθάνομαι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say προπυνθάνομαι in singular and plural. Everything you need to know about the word προπυνθάνομαι you have here. The definition of the word προπυνθάνομαι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπροπυνθάνομαι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

FWOTD – 10 December 2020

Etymology

προ- (pro-, before) +‎ πυνθάνομαι (punthánomai, “to inquire, find out”)

Pronunciation

 

Verb

προπῠνθᾰ́νομαι • (propunthánomai)

  1. to find out beforehand
    • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.42.3:
      Κορίνθιοι δὲ προπυθόμενοι ἐξ Ἄργους ὅτι ἡ στρατιὰ ἥξει τῶν Ἀθηναίων, ἐκ πλείονος ἐβοήθησαν ἐς Ἰσθμὸν
      Korínthioi dè proputhómenoi ex Árgous hóti hē stratià hḗxei tôn Athēnaíōn, ek pleíonos eboḗthēsan es Isthmòn
      The Corinthians, having heard beforehand from Argos that the army of the Athenians was going to arrive, rallied in great numbers to the Isthmus
  2. to learn by inquiring before
  3. to hear beforehand

Usage notes

More commonly used in the aorist and perfect than the present or imperfect, since the action of "finding out before" is usually finished by the time of speaking.

Inflection

   Present: προπῠνθᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative προπῠνθᾰ́νομαι προπῠνθᾰ́νῃ,
προπῠνθᾰ́νει 		προπῠνθᾰ́νεται προπῠνθᾰ́νεσθον προπῠνθᾰ́νεσθον προπῠνθᾰνόμεθᾰ προπῠνθᾰ́νεσθε προπῠνθᾰ́νονται
subjunctive προπῠνθᾰ́νωμαι προπῠνθᾰ́νῃ προπῠνθᾰ́νηται προπῠνθᾰ́νησθον προπῠνθᾰ́νησθον προπῠνθᾰνώμεθᾰ προπῠνθᾰ́νησθε προπῠνθᾰ́νωνται
optative προπῠνθᾰνοίμην προπῠνθᾰ́νοιο προπῠνθᾰ́νοιτο προπῠνθᾰ́νοισθον προπῠνθᾰνοίσθην προπῠνθᾰνοίμεθᾰ προπῠνθᾰ́νοισθε προπῠνθᾰ́νοιντο
imperative   προπῠνθᾰ́νου προπῠνθᾰνέσθω προπῠνθᾰ́νεσθον προπῠνθᾰνέσθων   προπῠνθᾰ́νεσθε προπῠνθᾰνέσθων
middle/passive
infinitive προπῠνθᾰ́νεσθαι
participle m προπῠνθᾰνόμενος
f προπῠνθᾰνομένη
n προπῠνθᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προεπῠνθᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative προεπῠνθᾰνόμην προεπῠνθᾰ́νου προεπῠνθᾰ́νετο προεπῠνθᾰ́νεσθον προεπῠνθᾰνέσθην προεπῠνθᾰνόμεθᾰ προεπῠνθᾰ́νεσθε προεπῠνθᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προπεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προπεύσομαι προπεύσῃ,
προπεύσει 		προπεύσεται προπεύσεσθον προπεύσεσθον προπευσόμεθᾰ προπεύσεσθε προπεύσονται
optative προπευσοίμην προπεύσοιο προπεύσοιτο προπεύσοισθον προπευσοίσθην προπευσοίμεθᾰ προπεύσοισθε προπεύσοιντο
middle
infinitive προπεύσεσθαι
participle m προπευσόμενος
f προπευσομένη
n προπευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προπευσέομαι (Doric, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προπευσέομαι προπευσῇ προπευσεῖται προπευσεῖσθον προπευσεῖσθον προπευσεόμεθᾰ προπευσεῖσθε προπευσέονται
optative προπευσεοίμᾱν προπευσέοιο προπευσέοιτο προπευσέοισθον προπευσεοίσθᾱν προπευσεοίμεθᾰ προπευσέοισθε προπευσέοιντο
middle
infinitive προπευσεῖσθαι
participle m προπευσεόμενος
f προπευσεομένᾱ
n προπευσεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προεπῠθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative προεπῠθόμην προεπῠ́θου προεπῠ́θετο προεπῠ́θεσθον προεπῠθέσθην προεπῠθόμεθᾰ προεπῠ́θεσθε προεπῠ́θοντο
subjunctive προπῠ́θωμαι προπῠ́θῃ προπῠ́θηται προπῠ́θησθον προπῠ́θησθον προπῠθώμεθᾰ προπῠ́θησθε προπῠ́θωνται
optative προπῠθοίμην προπῠ́θοιο προπῠ́θοιτο προπῠ́θοισθον προπῠθοίσθην προπῠθοίμεθᾰ προπῠ́θοισθε προπῠ́θοιντο
imperative   προπῠθοῦ προπῠθέσθω προπῠ́θεσθον προπῠθέσθων   προπῠ́θεσθε προπῠθέσθων
middle
infinitive προπῠθέσθαι
participle m προπῠθόμενος
f προπῠθομένη
n προπῠθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προπέπῠσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative προπέπῠσμαι προπέπῠσαι προπέπῠσται προπέπῠσθον προπέπῠσθον προπεπῠ́σμεθᾰ προπέπῠσθε προπεπῠ́θᾰται
subjunctive προπεπῠσμένος ὦ προπεπῠσμένος ᾖς προπεπῠσμένος ᾖ προπεπῠσμένω ἦτον προπεπῠσμένω ἦτον προπεπῠσμένοι ὦμεν προπεπῠσμένοι ἦτε προπεπῠσμένοι ὦσῐ(ν)
optative προπεπῠσμένος εἴην προπεπῠσμένος εἴης προπεπῠσμένος εἴη προπεπῠσμένω εἴητον/εἶτον προπεπῠσμένω εἰήτην/εἴτην προπεπῠσμένοι εἴημεν/εἶμεν προπεπῠσμένοι εἴητε/εἶτε προπεπῠσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   προπέπῠσο προπεπῠ́σθω προπέπῠσθον προπεπῠ́σθων   προπέπῠσθε προπεπῠ́σθων
middle/passive
infinitive προπεπῠ́σθαι
participle m προπεπῠσμένος
f προπεπῠσμένη
n προπεπῠσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. 3rd pl. ind. in classical Attic prose is usually periphrastic προπεπῠσμένοι εἰσί(ν) (propepusménoi eisí(n)).

References

Wikious
Boobota
Sagapedia