πρωτο- (proto-) + -ετής (-etís).
πρωτοετής • (protoetís) m (feminine πρωτοετής)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | πρωτοετής (protoetís) | πρωτοετής (protoetís) | πρωτοετές (protoetés) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετή (protoetí) | |
| genitive | πρωτοετούς (protoetoús) πρωτοετή (protoetí) |
πρωτοετούς (protoetoús) | πρωτοετούς (protoetoús) | πρωτοετών (protoetón) | πρωτοετών (protoetón) | πρωτοετών (protoetón) | |
| accusative | πρωτοετή (protoetí) | πρωτοετή (protoetí) | πρωτοετές (protoetés) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετή (protoetí) | |
| vocative | πρωτοετή (protoetí) πρωτοετής (protoetís) |
πρωτοετής (protoetís) | πρωτοετές (protoetés) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετείς (protoeteís) | πρωτοετή (protoetí) | |