Learned borrowing from Ancient Greek πρόωρος (próōros) with semantic loan from French précoce and prématuré.[1]
πρόωρος • (próoros) m (feminine πρόωρη, neuter πρόωρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πρόωρος (próoros) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωροι (próoroi) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) | |
genitive | πρόωρου (próorou) | πρόωρης (próoris) | πρόωρου (próorou) | πρόωρων (próoron) | πρόωρων (próoron) | πρόωρων (próoron) | |
accusative | πρόωρο (próoro) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωρους (próorous) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) | |
vocative | πρόωρε (próore) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωροι (próoroi) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) |