σεβαστοκράτωρ

Ancient Greek

From σεβαστός (sebastós, “venerable, reverend, august”) +‎ κράτος (krátos, “ruler”) +‎ -τωρ (-tōr).

σεβαστοκράτωρ • (sebastokrátōr) m (genitive σεβαστοκράτορος); third declension

(Byzantine) august ruler, a senior court title (mostly restricted to those of imperial descent) in the late Byzantine empire and some bordering states

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σεβαστοκράτωρ ho sebastokrátōr	τὼ σεβαστοκράτορε tṑ sebastokrátore	οἱ σεβαστοκράτορες hoi sebastokrátores
Genitive	τοῦ σεβαστοκράτορος toû sebastokrátoros	τοῖν σεβαστοκρατόροιν toîn sebastokratóroin	τῶν σεβαστοκρατόρων tôn sebastokratórōn
Dative	τῷ σεβαστοκράτορῐ tôi sebastokrátori	τοῖν σεβαστοκρατόροιν toîn sebastokratóroin	τοῖς σεβαστοκράτορσῐ / σεβαστοκράτορσῐν toîs sebastokrátorsi(n)
Accusative	τὸν σεβαστοκράτορᾰ tòn sebastokrátora	τὼ σεβαστοκράτορε tṑ sebastokrátore	τοὺς σεβαστοκράτορᾰς toùs sebastokrátoras
Vocative	σεβαστοκράτορ sebastokrátor	σεβαστοκράτορε sebastokrátore	σεβαστοκράτορες sebastokrátores
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.