Inherited from Byzantine Greek σιχαίνομαι, from Hellenistic σικχαίνω (sikchaíno) + -ομαι (-omai, ending for passive verbs),[1] from σικχός (sikkhós, “disgusting, hideous”).
σιχαίνομαι • (sichaínomai) deponent (past σιχάθηκα, ppp σιχαμένος)
Passive voice ➤ | ||
Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
1 sg | σιχαίνομαι | σιχαθώ |
2 sg | σιχαίνεσαι | σιχαθείς |
3 sg | σιχαίνεται | σιχαθεί |
1 pl | σιχαινόμαστε | σιχαθούμε |
2 pl | σιχαίνεστε, σιχαινόσαστε | σιχαθείτε |
3 pl | σιχαίνονται | σιχαθούν(ε) |
Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
1 sg | σιχαινόμουν(α) | σιχάθηκα |
2 sg | σιχαινόσουν(α) | σιχάθηκες |
3 sg | σιχαινόταν(ε) | σιχάθηκε |
1 pl | σιχαινόμασταν, (‑όμαστε) | σιχαθήκαμε |
2 pl | σιχαινόσασταν, (‑όσαστε) | σιχαθήκατε |
3 pl | σιχαίνονταν, (σιχαινόντουσαν) | σιχάθηκαν, σιχαθήκαν(ε) |
Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
1 sg | θα σιχαίνομαι ➤ | θα σιχαθώ ➤ |
2,3 sg, 1,2,3 pl | θα σιχαίνεσαι, … | θα σιχαθείς, … |
Perfect aspect ➤ | ||
Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … σιχαθεί είμαι, είσαι, … σιχαμένος, ‑η, ‑ο | |
Past perfect ➤ | είχα, είχες, … σιχαθεί ήμουν, ήσουν, … σιχαμένος, ‑η, ‑ο | |
Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … σιχαθεί θα είμαι, θα είσαι, … σιχαμένος, ‑η, ‑ο | |
Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
2 sg | — | — |
2 pl | σιχαίνεστε | σιχαθείτε |
Other forms | Passive voice | |
Present participle ➤ | — | |
Perfect participle ➤ | σιχαμένος, ‑η, ‑ο ➤ | |
Nonfinite form ➤ | σιχαθεί | |
Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |