From σκάλλω (skállō, “to stir up, to hoe”). Compare σκάλμη (skálmē, “knife”).
σκαλμός • (skalmós) m (genitive σκαλμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σκαλμός ho skalmós |
τὼ σκαλμώ tṑ skalmṓ |
οἱ σκαλμοί hoi skalmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σκαλμοῦ toû skalmoû |
τοῖν σκαλμοῖν toîn skalmoîn |
τῶν σκαλμῶν tôn skalmôn | ||||||||||
Dative | τῷ σκαλμῷ tôi skalmôi |
τοῖν σκαλμοῖν toîn skalmoîn |
τοῖς σκαλμοῖς toîs skalmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σκαλμόν tòn skalmón |
τὼ σκαλμώ tṑ skalmṓ |
τοὺς σκαλμούς toùs skalmoús | ||||||||||
Vocative | σκαλμέ skalmé |
σκαλμώ skalmṓ |
σκαλμοί skalmoí | ||||||||||
Notes: |
|
σκαλμός • (skalmós) m (plural σκαλμοί)