From Proto-Indo-European *sterbʰ-.[1]
στέρφος • (stérphos) n (genitive στέρφεος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | στέρφος stérphos |
στέρφει / στέρφεε stérphei / stérphee |
στέρφεᾰ stérphea | ||||||||||
Genitive | στέρφεος / στέρφευς stérpheos / stérpheus |
στερφέοιν sterphéoin |
στερφέων sterphéōn | ||||||||||
Dative | στέρφει / στέρφεῐ̈ stérphei / stérpheï |
στερφέοιν sterphéoin |
στέρφεσῐ / στέρφεσῐν stérphesi(n) | ||||||||||
Accusative | στέρφος stérphos |
στέρφει / στέρφεε stérphei / stérphee |
στέρφεᾰ stérphea | ||||||||||
Vocative | στέρφος stérphos |
στέρφει / στέρφεε stérphei / stérphee |
στέρφεᾰ stérphea | ||||||||||
Notes: |
|
“στέρφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press