Learnedly from Ancient Greek στάδιον (stádion) + -ακός (-akós).[1]
σταδιακός • (stadiakós) m (feminine σταδιακή, neuter σταδιακό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | σταδιακός (stadiakós) | σταδιακή (stadiakí) | σταδιακό (stadiakó) | σταδιακοί (stadiakoí) | σταδιακές (stadiakés) | σταδιακά (stadiaká) | |
genitive | σταδιακού (stadiakoú) | σταδιακής (stadiakís) | σταδιακού (stadiakoú) | σταδιακών (stadiakón) | σταδιακών (stadiakón) | σταδιακών (stadiakón) | |
accusative | σταδιακό (stadiakó) | σταδιακή (stadiakí) | σταδιακό (stadiakó) | σταδιακούς (stadiakoús) | σταδιακές (stadiakés) | σταδιακά (stadiaká) | |
vocative | σταδιακέ (stadiaké) | σταδιακή (stadiakí) | σταδιακό (stadiakó) | σταδιακοί (stadiakoí) | σταδιακές (stadiakés) | σταδιακά (stadiaká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σταδιακός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σταδιακός, etc.)