στερέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word στερέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word στερέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say στερέω in singular and plural. Everything you need to know about the word στερέω you have here. The definition of the word στερέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofστερέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

from Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal, hide”).

Pronunciation

 

Verb

στερέω • (steréō)

  1. (with accusative of person, genitive of thing) to deprive, bereave
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.262:
      οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε
      hoúneká me sterésai tês lēḯdos ḗthele
      because he wanted to rob me of the spoils
    • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 862:
      γυνὴ γὰρ ἄνδρ’ ἕκαστον αἰῶνος στερεῖ
      gunḕ gàr ándr’ hékaston aiônos stereî
      each woman shall deprive her husband of his life
    • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 8.27:
      χρυσέων δ’ Αἴας στερηθεὶς ὅπλων φόνῳ πάλαισεν.
      khruséōn d’ Aías sterētheìs hóplōn phónōi pálaisen.
      Ajax, robbed of the golden armor, wrestled with death.
  2. (rarely with accusative) to take away

Usage notes

The uncompounded present is only attested in the first-person singular indicative active and third-person singular imperative active.

Inflection

   Present: στερέω, στερέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στερέω στερέεις στερέει στερέετον στερέετον στερέομεν στερέετε στερέουσῐ(ν)
subjunctive στερέω στερέῃς στερέῃ στερέητον στερέητον στερέωμεν στερέητε στερέωσῐ(ν)
optative στερέοιμῐ στερέοις στερέοι στερέοιτον στερεοίτην στερέοιμεν στερέοιτε στερέοιεν
imperative   στέρεε στερεέτω στερέετον στερεέτων   στερέετε στερεόντων
middle/
passive 		indicative στερέομαι στερέῃ,
στερέει 		στερέεται στερέεσθον στερέεσθον στερεόμεθᾰ στερέεσθε στερέονται
subjunctive στερέωμαι στερέῃ στερέηται στερέησθον στερέησθον στερεώμεθᾰ στερέησθε στερέωνται
optative στερεοίμην στερέοιο στερέοιτο στερέοισθον στερεοίσθην στερεοίμεθᾰ στερέοισθε στερέοιντο
imperative   στερέου στερεέσθω στερέεσθον στερεέσθων   στερέεσθε στερεέσθων
active middle/passive
infinitive στερέειν στερέεσθαι
participle m στερέων στερεόμενος
f στερέουσᾰ στερεομένη
n στερέον στερεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: στερῶ, στεροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στερῶ στερεῖς στερεῖ στερεῖτον στερεῖτον στεροῦμεν στερεῖτε στεροῦσῐ(ν)
subjunctive στερῶ στερῇς στερῇ στερῆτον στερῆτον στερῶμεν στερῆτε στερῶσῐ(ν)
optative στεροίην,
στεροῖμῐ 		στεροίης,
στεροῖς 		στεροίη,
στεροῖ 		στεροῖτον,
στεροίητον 		στεροίτην,
στεροιήτην 		στεροῖμεν,
στεροίημεν 		στεροῖτε,
στεροίητε 		στεροῖεν,
στεροίησᾰν
imperative   στέρει στερείτω στερεῖτον στερείτων   στερεῖτε στερούντων
middle/
passive 		indicative στεροῦμαι στερεῖ,
στερῇ 		στερεῖται στερεῖσθον στερεῖσθον στερούμεθᾰ στερεῖσθε στεροῦνται
subjunctive στερῶμαι στερῇ στερῆται στερῆσθον στερῆσθον στερώμεθᾰ στερῆσθε στερῶνται
optative στεροίμην στεροῖο στεροῖτο στεροῖσθον στεροίσθην στεροίμεθᾰ στεροῖσθε στεροῖντο
imperative   στεροῦ στερείσθω στερεῖσθον στερείσθων   στερεῖσθε στερείσθων
active middle/passive
infinitive στερεῖν στερεῖσθαι
participle m στερῶν στερούμενος
f στεροῦσᾰ στερουμένη
n στεροῦν στερούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστέρεον, ἐστερεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστέρεον ἐστέρεες ἐστέρεε(ν) ἐστερέετον ἐστερεέτην ἐστερέομεν ἐστερέετε ἐστέρεον
middle/
passive 		indicative ἐστερεόμην ἐστερέου ἐστερέετο ἐστερέεσθον ἐστερεέσθην ἐστερεόμεθᾰ ἐστερέεσθε ἐστερέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστέρουν, ἐστερούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστέρουν ἐστέρεις ἐστέρει ἐστερεῖτον ἐστερείτην ἐστεροῦμεν ἐστερεῖτε ἐστέρουν
middle/
passive 		indicative ἐστερούμην ἐστεροῦ ἐστερεῖτο ἐστερεῖσθον ἐστερείσθην ἐστερούμεθᾰ ἐστερεῖσθε ἐστεροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στερήσω, στερήσομαι, στερηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στερήσω στερήσεις στερήσει στερήσετον στερήσετον στερήσομεν στερήσετε στερήσουσῐ(ν)
optative στερήσοιμῐ στερήσοις στερήσοι στερήσοιτον στερησοίτην στερήσοιμεν στερήσοιτε στερήσοιεν
middle indicative στερήσομαι στερήσῃ,
στερήσει 		στερήσεται στερήσεσθον στερήσεσθον στερησόμεθᾰ στερήσεσθε στερήσονται
optative στερησοίμην στερήσοιο στερήσοιτο στερήσοισθον στερησοίσθην στερησοίμεθᾰ στερήσοισθε στερήσοιντο
passive indicative στερηθήσομαι στερηθήσῃ στερηθήσεται στερηθήσεσθον στερηθήσεσθον στερηθησόμεθᾰ στερηθήσεσθε στερηθήσονται
optative στερηθησοίμην στερηθήσοιο στερηθήσοιτο στερηθήσοισθον στερηθησοίσθην στερηθησοίμεθᾰ στερηθήσοισθε στερηθήσοιντο
active middle passive
infinitive στερήσειν στερήσεσθαι στερηθήσεσθαι
participle m στερήσων στερησόμενος στερηθησόμενος
f στερήσουσᾰ στερησομένη στερηθησομένη
n στερῆσον στερησόμενον στερηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στερέω, στερέομαι, στερήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στερέω στερέεις στερέει στερέετον στερέετον στερέομεν στερέετε στερέουσῐ(ν)
optative στερέοιμῐ στερέοις στερέοι στερέοιτον στερεοίτην στερέοιμεν στερέοιτε στερέοιεν
middle indicative στερέομαι στερέῃ,
στερέει 		στερέεται στερέεσθον στερέεσθον στερεόμεθᾰ στερέεσθε στερέονται
optative στερεοίμην στερέοιο στερέοιτο στερέοισθον στερεοίσθην στερεοίμεθᾰ στερέοισθε στερέοιντο
passive indicative στερήσομαι στερήσῃ στερήσεται στερήσεσθον στερήσεσθον στερησόμεθᾰ στερήσεσθε στερήσονται
optative στερησοίμην στερήσοιο στερήσοιτο στερήσοισθον στερησοίσθην στερησοίμεθᾰ στερήσοισθε στερήσοιντο
active middle passive
infinitive στερέειν στερέεσθαι στερήσεσθαι
participle m στερέων στερεόμενος στερησόμενος
f στερέουσᾰ στερεομένη στερησομένη
n στερέον στερεόμενον στερησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στερῶ, στεροῦμαι, στερήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στερῶ στερεῖς στερεῖ στερεῖτον στερεῖτον στεροῦμεν στερεῖτε στεροῦσῐ(ν)
optative στεροίην,
στεροῖμῐ 		στεροίης,
στεροῖς 		στεροίη,
στεροῖ 		στεροῖτον,
στεροίητον 		στεροίτην,
στεροιήτην 		στεροῖμεν,
στεροίημεν 		στεροῖτε,
στεροίητε 		στεροῖεν,
στεροίησᾰν
middle indicative στεροῦμαι στερῇ στερεῖται στερεῖσθον στερεῖσθον στερούμεθᾰ στερεῖσθε στεροῦνται
optative στεροίμην στεροῖο στεροῖτο στεροῖσθον στεροίσθην στεροίμεθᾰ στεροῖσθε στεροῖντο
passive indicative στερήσομαι στερήσῃ στερήσεται στερήσεσθον στερήσεσθον στερησόμεθᾰ στερήσεσθε στερήσονται
optative στερησοίμην στερήσοιο στερήσοιτο στερήσοισθον στερησοίσθην στερησοίμεθᾰ στερήσοισθε στερήσοιντο
active middle passive
infinitive στερεῖν στερεῖσθαι στερήσεσθαι
participle m στερῶν στερούμενος στερησόμενος
f στεροῦσᾰ στερουμένη στερησομένη
n στεροῦν στερούμενον στερησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστέρησᾰ, ἐστερησᾰ́μην, ἐστερήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστέρησᾰ ἐστέρησᾰς ἐστέρησε(ν) ἐστερήσᾰτον ἐστερησᾰ́την ἐστερήσᾰμεν ἐστερήσᾰτε ἐστέρησᾰν
subjunctive στερήσω στερήσῃς στερήσῃ στερήσητον στερήσητον στερήσωμεν στερήσητε στερήσωσῐ(ν)
optative στερήσαιμῐ στερήσειᾰς,
στερήσαις 		στερήσειε(ν),
στερήσαι 		στερήσαιτον στερησαίτην στερήσαιμεν στερήσαιτε στερήσειᾰν,
στερήσαιεν
imperative   στέρησον στερησᾰ́τω στερήσᾰτον στερησᾰ́των   στερήσᾰτε στερησᾰ́ντων
middle indicative ἐστερησᾰ́μην ἐστερήσω ἐστερήσᾰτο ἐστερήσᾰσθον ἐστερησᾰ́σθην ἐστερησᾰ́μεθᾰ ἐστερήσᾰσθε ἐστερήσᾰντο
subjunctive στερήσωμαι στερήσῃ στερήσηται στερήσησθον στερήσησθον στερησώμεθᾰ στερήσησθε στερήσωνται
optative στερησαίμην στερήσαιο στερήσαιτο στερήσαισθον στερησαίσθην στερησαίμεθᾰ στερήσαισθε στερήσαιντο
imperative   στέρησαι στερησᾰ́σθω στερήσᾰσθον στερησᾰ́σθων   στερήσᾰσθε στερησᾰ́σθων
passive indicative ἐστερήθην ἐστερήθης ἐστερήθη ἐστερήθητον ἐστερηθήτην ἐστερήθημεν ἐστερήθητε ἐστερήθησᾰν
subjunctive στερηθῶ στερηθῇς στερηθῇ στερηθῆτον στερηθῆτον στερηθῶμεν στερηθῆτε στερηθῶσῐ(ν)
optative στερηθείην στερηθείης στερηθείη στερηθεῖτον,
στερηθείητον 		στερηθείτην,
στερηθειήτην 		στερηθεῖμεν,
στερηθείημεν 		στερηθεῖτε,
στερηθείητε 		στερηθεῖεν,
στερηθείησᾰν
imperative   στερήθητῐ στερηθήτω στερήθητον στερηθήτων   στερήθητε στερηθέντων
active middle passive
infinitive στερῆσαι στερήσᾰσθαι στερηθῆναι
participle m στερήσᾱς στερησᾰ́μενος στερηθείς
f στερήσᾱσᾰ στερησᾰμένη στερηθεῖσᾰ
n στερῆσᾰν στερησᾰ́μενον στερηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστέρεσᾰ, ἐστερεσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστέρεσᾰ ἐστέρεσᾰς ἐστέρεσε(ν) ἐστερέσᾰτον ἐστερεσᾰ́την ἐστερέσᾰμεν ἐστερέσᾰτε ἐστέρεσᾰν
subjunctive στερέσω στερέσῃς στερέσῃ στερέσητον στερέσητον στερέσωμεν στερέσητε στερέσωσῐ(ν)
optative στερέσαιμῐ στερέσειᾰς,
στερέσαις 		στερέσειε(ν),
στερέσαι 		στερέσαιτον στερεσαίτην στερέσαιμεν στερέσαιτε στερέσειᾰν,
στερέσαιεν
imperative   στέρεσον στερεσᾰ́τω στερέσᾰτον στερεσᾰ́των   στερέσᾰτε στερεσᾰ́ντων
middle indicative ἐστερεσᾰ́μην ἐστερέσω ἐστερέσᾰτο ἐστερέσᾰσθον ἐστερεσᾰ́σθην ἐστερεσᾰ́μεθᾰ ἐστερέσᾰσθε ἐστερέσᾰντο
subjunctive στερέσωμαι στερέσῃ στερέσηται στερέσησθον στερέσησθον στερεσώμεθᾰ στερέσησθε στερέσωνται
optative στερεσαίμην στερέσαιο στερέσαιτο στερέσαισθον στερεσαίσθην στερεσαίμεθᾰ στερέσαισθε στερέσαιντο
imperative   στέρεσαι στερεσᾰ́σθω στερέσᾰσθον στερεσᾰ́σθων   στερέσᾰσθε στερεσᾰ́σθων
active middle
infinitive στερέσαι στερέσᾰσθαι
participle m στερέσᾱς στερεσᾰ́μενος
f στερέσᾱσᾰ στερεσᾰμένη
n στερέσᾰν στερεσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐστέρηκᾰ, ἐστέρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστέρηκᾰ ἐστέρηκᾰς ἐστέρηκε(ν) ἐστερήκᾰτον ἐστερήκᾰτον ἐστερήκᾰμεν ἐστερήκᾰτε ἐστερήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐστερήκω ἐστερήκῃς ἐστερήκῃ ἐστερήκητον ἐστερήκητον ἐστερήκωμεν ἐστερήκητε ἐστερήκωσῐ(ν)
optative ἐστερήκοιμῐ,
ἐστερηκοίην 		ἐστερήκοις,
ἐστερηκοίης 		ἐστερήκοι,
ἐστερηκοίη 		ἐστερήκοιτον ἐστερηκοίτην ἐστερήκοιμεν ἐστερήκοιτε ἐστερήκοιεν
imperative   ἐστέρηκε ἐστερηκέτω ἐστερήκετον ἐστερηκέτων   ἐστερήκετε ἐστερηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐστέρημαι ἐστέρησαι ἐστέρηται ἐστέρησθον ἐστέρησθον ἐστερήμεθᾰ ἐστέρησθε ἐστέρηνται
subjunctive ἐστερημένος ὦ ἐστερημένος ᾖς ἐστερημένος ᾖ ἐστερημένω ἦτον ἐστερημένω ἦτον ἐστερημένοι ὦμεν ἐστερημένοι ἦτε ἐστερημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐστερημένος εἴην ἐστερημένος εἴης ἐστερημένος εἴη ἐστερημένω εἴητον/εἶτον ἐστερημένω εἰήτην/εἴτην ἐστερημένοι εἴημεν/εἶμεν ἐστερημένοι εἴητε/εἶτε ἐστερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐστέρησο ἐστερήσθω ἐστέρησθον ἐστερήσθων   ἐστέρησθε ἐστερήσθων
active middle/passive
infinitive ἐστερηκέναι ἐστερῆσθαι
participle m ἐστερηκώς ἐστερημένος
f ἐστερηκυῖᾰ ἐστερημένη
n ἐστερηκός ἐστερημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐστερήκειν, ἐστερήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστερήκειν,
ἐστερήκη 		ἐστερήκεις,
ἐστερήκης 		ἐστερήκει(ν) ἐστερήκετον ἐστερηκέτην ἐστερήκεμεν ἐστερήκετε ἐστερήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐστερήμην ἐστέρησο ἐστέρητο ἐστέρησθον ἐστερήσθην ἐστερήμεθᾰ ἐστέρησθε ἐστέρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia