στιγμή

From στίζω (stízō, “to brand”) +‎ -μή (-mḗ).^[1]

στῐγμή • (stigmḗ) f (genitive στῐγμῆς); first declension

1. spot
2. moment of time, instant

• στίγμα (stígma)

• Greek: στιγμή (stigmí)

• “στιγμή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στιγμή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στιγμή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • dot idem, page 247.
  • jot idem, page 464.

Inherited from Ancient Greek στιγμή (stigmḗ, “point”).

• IPA^(key): /stiɣˈmi/
• Hyphenation: στιγ‧μή

στιγμή • (stigmí) f (plural στιγμές)

1. (time) moment, instant, jiffy

   περιμένετε μια στιγμή ― periménete mia stigmí ― wait a moment

2. (typography) point (unit)
3. (typography, linguistics) full stop

• μονοστιγμίς (monostigmís, “instantaneously, in one moment”)
• στιγμιαίος (stigmiaíos, “instantaneous”)
• στιγμιότυπο n (stigmiótypo, “still, snapshot”)
• στιγμόμετρο n (stigmómetro, “points ruler, typographic ruler”)
• υποστιγμή f (ypostigmí, “comma”)
• στίγμα n (stígma, “stigma, mark”)