From σῠ́ντᾰγμᾰ (sŭ́ntăgmă, “syntagma”) + ἀρχός (arkhós, “leader”) + -ης (-ēs).
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης • (sŭntăgmătắrkhēs) m (genitive σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης ho sŭntăgmătắrkhēs |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ sŭntăgmătắrkhā |
οἱ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι hoi sŭntăgmătắrkhai | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου toû sŭntăgmătắrkhou |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn sŭntăgmătắrkhain |
τῶν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῶν tôn sŭntăgmătărkhôn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχῃ tôi sŭntăgmătắrkhēi |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn sŭntăgmătắrkhain |
τοῖς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαις toîs sŭntăgmătắrkhais | ||||||||||
Accusative | τὸν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχην tòn sŭntăgmătắrkhēn |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ sŭntăgmătắrkhā |
τοὺς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱς toùs sŭntăgmătắrkhās | ||||||||||
Vocative | σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχη sŭntăgmătắrkhē |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ sŭntăgmătắrkhā |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι sŭntăgmătắrkhai | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Koine Greek συνταγματάρχης (suntagmatárkhēs). By surface analysis, σύνταγμα (συνταγματ-) (sýntagma (syntagmat-)) + -άρχης (-árchis) See άρχω (árcho) < ἄρχω (árkhō, “to lead”)).
συνταγματάρχης • (syntagmatárchis) m or f (plural συνταγματάρχες)
For masculine:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | συνταγματάρχης (syntagmatárchis) | συνταγματάρχες (syntagmatárches) |
genitive | συνταγματάρχη (syntagmatárchi) | συνταγματαρχών (syntagmatarchón) |
accusative | συνταγματάρχη (syntagmatárchi) | συνταγματάρχες (syntagmatárches) |
vocative | συνταγματάρχη (syntagmatárchi) | συνταγματάρχες (syntagmatárches) |
For feminine:
This adjective needs an inflection-table template.