τείνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word τείνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word τείνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say τείνω in singular and plural. Everything you need to know about the word τείνω you have here. The definition of the word τείνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofτείνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *téňňō, from Proto-Indo-European *tén-ye-ti, the innovative ye-present of *ten- (“stretch”) (The present tense system includes a *y progressive aspect marker). Cognates include Sanskrit तनोति (tanóti, “to extend, spread”), Latin tendō, and Old English þennan.

Pronunciation

 

Verb

τείνω • (teínō)

  1. to stretch, extend
  2. to spread
  3. to exert, push to the limit, strain

Conjugation

   Present: τείνω, τείνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τείνω τείνεις τείνει τείνετον τείνετον τείνομεν τείνετε τείνουσῐ(ν)
subjunctive τείνω τείνῃς τείνῃ τείνητον τείνητον τείνωμεν τείνητε τείνωσῐ(ν)
optative τείνοιμῐ τείνοις τείνοι τείνοιτον τεινοίτην τείνοιμεν τείνοιτε τείνοιεν
imperative   τεῖνε τεινέτω τείνετον τεινέτων   τείνετε τεινόντων
middle/
passive 		indicative τείνομαι τείνῃ,
τείνει 		τείνεται τείνεσθον τείνεσθον τεινόμεθᾰ τείνεσθε τείνονται
subjunctive τείνωμαι τείνῃ τείνηται τείνησθον τείνησθον τεινώμεθᾰ τείνησθε τείνωνται
optative τεινοίμην τείνοιο τείνοιτο τείνοισθον τεινοίσθην τεινοίμεθᾰ τείνοισθε τείνοιντο
imperative   τείνου τεινέσθω τείνεσθον τεινέσθων   τείνεσθε τεινέσθων
active middle/passive
infinitive τείνειν τείνεσθαι
participle m τείνων τεινόμενος
f τείνουσᾰ τεινομένη
n τεῖνον τεινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτεινον, ἐτεινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτεινον ἔτεινες ἔτεινε(ν) ἐτείνετον ἐτεινέτην ἐτείνομεν ἐτείνετε ἔτεινον
middle/
passive 		indicative ἐτεινόμην ἐτείνου ἐτείνετο ἐτείνεσθον ἐτεινέσθην ἐτεινόμεθᾰ ἐτείνεσθε ἐτείνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τενέω, τενέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τενέω τενέεις τενέει τενέετον τενέετον τενέομεν τενέετε τενέουσῐ(ν)
optative τενέοιμῐ τενέοις τενέοι τενέοιτον τενεοίτην τενέοιμεν τενέοιτε τενέοιεν
middle indicative τενέομαι τενέῃ,
τενέει 		τενέεται τενέεσθον τενέεσθον τενεόμεθᾰ τενέεσθε τενέονται
optative τενεοίμην τενέοιο τενέοιτο τενέοισθον τενεοίσθην τενεοίμεθᾰ τενέοισθε τενέοιντο
active middle
infinitive τενέειν τενέεσθαι
participle m τενέων τενεόμενος
f τενέουσᾰ τενεομένη
n τενέον τενεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τενῶ, τενοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τενῶ τενεῖς τενεῖ τενεῖτον τενεῖτον τενοῦμεν τενεῖτε τενοῦσῐ(ν)
optative τενοίην,
τενοῖμῐ 		τενοίης,
τενοῖς 		τενοίη,
τενοῖ 		τενοῖτον,
τενοίητον 		τενοίτην,
τενοιήτην 		τενοῖμεν,
τενοίημεν 		τενοῖτε,
τενοίητε 		τενοῖεν,
τενοίησᾰν
middle indicative τενοῦμαι τενῇ τενεῖται τενεῖσθον τενεῖσθον τενούμεθᾰ τενεῖσθε τενοῦνται
optative τενοίμην τενοῖο τενοῖτο τενοῖσθον τενοίσθην τενοίμεθᾰ τενοῖσθε τενοῖντο
active middle
infinitive τενεῖν τενεῖσθαι
participle m τενῶν τενούμενος
f τενοῦσᾰ τενουμένη
n τενοῦν τενούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τᾰθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative τᾰθήσομαι τᾰθήσῃ τᾰθήσεται τᾰθήσεσθον τᾰθήσεσθον τᾰθησόμεθᾰ τᾰθήσεσθε τᾰθήσονται
optative τᾰθησοίμην τᾰθήσοιο τᾰθήσοιτο τᾰθήσοισθον τᾰθησοίσθην τᾰθησοίμεθᾰ τᾰθήσοισθε τᾰθήσοιντο
passive
infinitive τᾰθήσεσθαι
participle m τᾰθησόμενος
f τᾰθησομένη
n τᾰθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτεινᾰ, ἐτεινᾰ́μην, ἐτᾰ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτεινᾰ ἔτεινᾰς ἔτεινε(ν) ἐτείνᾰτον ἐτεινᾰ́την ἐτείνᾰμεν ἐτείνᾰτε ἔτεινᾰν
subjunctive τείνω τείνῃς τείνῃ τείνητον τείνητον τείνωμεν τείνητε τείνωσῐ(ν)
optative τείναιμῐ τείνειᾰς,
τείναις 		τείνειε(ν),
τείναι 		τείναιτον τειναίτην τείναιμεν τείναιτε τείνειᾰν,
τείναιεν
imperative   τεῖνον τεινᾰ́τω τείνᾰτον τεινᾰ́των   τείνᾰτε τεινᾰ́ντων
middle indicative ἐτεινᾰ́μην ἐτείνω ἐτείνᾰτο ἐτείνᾰσθον ἐτεινᾰ́σθην ἐτεινᾰ́μεθᾰ ἐτείνᾰσθε ἐτείνᾰντο
subjunctive τείνωμαι τείνῃ τείνηται τείνησθον τείνησθον τεινώμεθᾰ τείνησθε τείνωνται
optative τειναίμην τείναιο τείναιτο τείναισθον τειναίσθην τειναίμεθᾰ τείναισθε τείναιντο
imperative   τεῖναι τεινᾰ́σθω τείνᾰσθον τεινᾰ́σθων   τείνᾰσθε τεινᾰ́σθων
passive indicative ἐτᾰ́θην ἐτᾰ́θης ἐτᾰ́θη ἐτᾰ́θητον ἐτᾰθήτην ἐτᾰ́θημεν ἐτᾰ́θητε ἐτᾰ́θησᾰν
subjunctive τᾰθῶ τᾰθῇς τᾰθῇ τᾰθῆτον τᾰθῆτον τᾰθῶμεν τᾰθῆτε τᾰθῶσῐ(ν)
optative τᾰθείην τᾰθείης τᾰθείη τᾰθεῖτον,
τᾰθείητον 		τᾰθείτην,
τᾰθειήτην 		τᾰθεῖμεν,
τᾰθείημεν 		τᾰθεῖτε,
τᾰθείητε 		τᾰθεῖεν,
τᾰθείησᾰν
imperative   τᾰ́θητῐ τᾰθήτω τᾰ́θητον τᾰθήτων   τᾰ́θητε τᾰθέντων
active middle passive
infinitive τεῖναι τείνᾰσθαι τᾰθῆναι
participle m τείνᾱς τεινᾰ́μενος τᾰθείς
f τείνᾱσᾰ τεινᾰμένη τᾰθεῖσᾰ
n τεῖνᾰν τεινᾰ́μενον τᾰθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτᾰκᾰ, τέτᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτᾰκᾰ τέτᾰκᾰς τέτᾰκε(ν) τετᾰ́κᾰτον τετᾰ́κᾰτον τετᾰ́κᾰμεν τετᾰ́κᾰτε τετᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive τετᾰ́κω τετᾰ́κῃς τετᾰ́κῃ τετᾰ́κητον τετᾰ́κητον τετᾰ́κωμεν τετᾰ́κητε τετᾰ́κωσῐ(ν)
optative τετᾰ́κοιμῐ,
τετᾰκοίην 		τετᾰ́κοις,
τετᾰκοίης 		τετᾰ́κοι,
τετᾰκοίη 		τετᾰ́κοιτον τετᾰκοίτην τετᾰ́κοιμεν τετᾰ́κοιτε τετᾰ́κοιεν
imperative   τέτᾰκε τετᾰκέτω τετᾰ́κετον τετᾰκέτων   τετᾰ́κετε τετᾰκόντων
middle/
passive 		indicative τέτᾰμαι τέτᾰσαι τέτᾰται τέτᾰσθον τέτᾰσθον τετᾰ́μεθᾰ τέτᾰσθε τέτᾰνται
subjunctive τετᾰμένος ὦ τετᾰμένος ᾖς τετᾰμένος ᾖ τετᾰμένω ἦτον τετᾰμένω ἦτον τετᾰμένοι ὦμεν τετᾰμένοι ἦτε τετᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετᾰμένος εἴην τετᾰμένος εἴης τετᾰμένος εἴη τετᾰμένω εἴητον/εἶτον τετᾰμένω εἰήτην/εἴτην τετᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν τετᾰμένοι εἴητε/εἶτε τετᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τέτᾰσο τετᾰ́σθω τέτᾰσθον τετᾰ́σθων   τέτᾰσθε τετᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive τετᾰκέναι τετᾰ́σθαι
participle m τετᾰκώς τετᾰμένος
f τετᾰκυῖᾰ τετᾰμένη
n τετᾰκός τετᾰμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: τετᾰ́κειν, τετᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετᾰ́κειν,
τετᾰ́κη 		τετᾰ́κεις,
τετᾰ́κης 		τετᾰ́κει(ν) τετᾰ́κετον τετᾰκέτην τετᾰ́κεμεν τετᾰ́κετε τετᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative τετᾰ́μην τέτᾰσο τέτᾰτο τέτᾰσθον τετᾰ́σθην τετᾰ́μεθᾰ τέτᾰσθε τέτᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  • “τείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “τείνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “τείνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • τείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • τείνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “τείνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek τείνω (teínō). Stems with vowel gradation τεν-, τα-, τον-

Pronunciation

Verb

τείνω • (teíno) (imperfect έτεινα, past έτεινα, passive τείνομαι) passive past: τάθηκα

  1. (transitive) to stretch (string, etc)
  2. (intransitive) to stretch, extend, hold out (hand, etc)
  3. (mathematics) to approach, tend towards
    Όταν το x τείνει προς το 0, τότε το 1/x τείνει προς το άπειρο.
    Ótan to x teínei pros to 0, tóte to 1/x teínei pros to ápeiro.
    As x approaches 0, 1/x tends to infinity.
  4. (followed by να (na)) tend to
    Τείνω να τον πιστέψω. ― Teíno na ton pistépso. ― I tend to believe him.
  5. (followed by να (na)) intend to, aim to

Conjugation

τείνω   τείνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg τείνω τείνω τείνομαι ταθώ
2 sg τείνεις τείνεις τείνεσαι ταθείς
3 sg τείνει τείνει τείνεται ταθεί
1 pl τείνουμε, [‑ομε] τείνουμε, [‑ομε] τεινόμαστε ταθούμε
2 pl τείνετε τείνετε τείνεστε, τεινόσαστε ταθείτε
3 pl τείνουν(ε) τείνουν(ε) τείνονται ταθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έτεινα έτεινα τεινόμουν(α) τάθηκα
2 sg έτεινες έτεινες τεινόσουν(α) τάθηκες
3 sg έτεινε έτεινε τεινόταν(ε) τάθηκε
1 pl τείναμε τείναμε τεινόμασταν, (‑όμαστε) ταθήκαμε
2 pl τείνατε τείνατε τεινόσασταν, (‑όσαστε) ταθήκατε
3 pl έτειναν, τείναν(ε) έτειναν, τείναν(ε) τείνονταν, (τεινόντουσαν) τάθηκαν, ταθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα τείνω ➤ θα τείνω ➤ θα τείνομαι ➤ θα ταθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα τείνεις, … θα τείνεις, … θα τείνεσαι, … θα ταθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … τείνει
  έχω, έχεις, … τεταμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … ταθεί
  είμαι, είσαι, … τεταμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … τείνει
  είχα, είχες, … τεταμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … ταθεί
  ήμουν, ήσουν, … τεταμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … τείνει
  θα έχω, θα έχεις, … τεταμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … ταθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … τεταμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg τείνε τείνε — —
2 pl τείνετε τείνετε τείνεστε ταθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ τείνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας τείνει ➤ {τεταμένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤ τείνει ταθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
Verbs -and see their derivatives-
Other related words
Wikious
Boobota
Sagapedia