τεταρτο- (tetarto-) + -ετής (-etís), from 1894[1]
τεταρτοετής • (tetartoetís) m
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | τεταρτοετής (tetartoetís) | τεταρτοετής (tetartoetís) | τεταρτοετές (tetartoetés) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετή (tetartoetí) | |
genitive | τεταρτοετούς (tetartoetoús) τεταρτοετή (tetartoetí) |
τεταρτοετούς (tetartoetoús) | τεταρτοετούς (tetartoetoús) | τεταρτοετών (tetartoetón) | τεταρτοετών (tetartoetón) | τεταρτοετών (tetartoetón) | |
accusative | τεταρτοετή (tetartoetí) | τεταρτοετή (tetartoetí) | τεταρτοετές (tetartoetés) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετή (tetartoetí) | |
vocative | τεταρτοετή (tetartoetí) τεταρτοετής (tetartoetís) |
τεταρτοετής (tetartoetís) | τεταρτοετές (tetartoetés) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετείς (tetartoeteís) | τεταρτοετή (tetartoetí) |