τολμάω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word τολμάω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word τολμάω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say τολμάω in singular and plural. Everything you need to know about the word τολμάω you have here. The definition of the word τολμάω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofτολμάω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From τόλμᾰ (τόλμη) (tólma (tólmē), “(feminine) courage”) +‎ -άω (-áō).

Pronunciation

 

Verb

τολμᾰ́ω • (tolmáō) (contracted: τολμῶ (tolmô))

  1. to dare

Inflection

   Present: τολμᾰ́ω, τολμᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τολμᾰ́ω τολμᾰ́εις τολμᾰ́ει τολμᾰ́ετον τολμᾰ́ετον τολμᾰ́ομεν τολμᾰ́ετε τολμᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive τολμᾰ́ω τολμᾰ́ῃς τολμᾰ́ῃ τολμᾰ́ητον τολμᾰ́ητον τολμᾰ́ωμεν τολμᾰ́ητε τολμᾰ́ωσῐ(ν)
optative τολμᾰ́οιμῐ τολμᾰ́οις τολμᾰ́οι τολμᾰ́οιτον τολμᾰοίτην τολμᾰ́οιμεν τολμᾰ́οιτε τολμᾰ́οιεν
imperative   τόλμᾰε τολμᾰέτω τολμᾰ́ετον τολμᾰέτων   τολμᾰ́ετε τολμᾰόντων
middle/
passive 		indicative τολμᾰ́ομαι τολμᾰ́ῃ,
τολμᾰ́ει 		τολμᾰ́εται τολμᾰ́εσθον τολμᾰ́εσθον τολμᾰόμεθᾰ τολμᾰ́εσθε τολμᾰ́ονται
subjunctive τολμᾰ́ωμαι τολμᾰ́ῃ τολμᾰ́ηται τολμᾰ́ησθον τολμᾰ́ησθον τολμᾰώμεθᾰ τολμᾰ́ησθε τολμᾰ́ωνται
optative τολμᾰοίμην τολμᾰ́οιο τολμᾰ́οιτο τολμᾰ́οισθον τολμᾰοίσθην τολμᾰοίμεθᾰ τολμᾰ́οισθε τολμᾰ́οιντο
imperative   τολμᾰ́ου τολμᾰέσθω τολμᾰ́εσθον τολμᾰέσθων   τολμᾰ́εσθε τολμᾰέσθων
active middle/passive
infinitive τολμᾰ́ειν τολμᾰ́εσθαι
participle m τολμᾰ́ων τολμᾰόμενος
f τολμᾰ́ουσᾰ τολμᾰομένη
n τολμᾰ́ον τολμᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τολμῶ, τολμῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τολμῶ τολμᾷς τολμᾷ τολμᾶτον τολμᾶτον τολμῶμεν τολμᾶτε τολμῶσῐ(ν)
subjunctive τολμῶ τολμᾷς τολμᾷ τολμᾶτον τολμᾶτον τολμῶμεν τολμᾶτε τολμῶσῐ(ν)
optative τολμῴην,
τολμῷμῐ 		τολμῴης,
τολμῷς 		τολμῴη,
τολμῷ 		τολμῷτον,
τολμῴητον 		τολμῴτην,
τολμῳήτην 		τολμῷμεν,
τολμῴημεν 		τολμῷτε,
τολμῴητε 		τολμῷεν,
τολμῴησᾰν
imperative   τόλμᾱ τολμᾱ́τω τολμᾶτον τολμᾱ́των   τολμᾶτε τολμώντων
middle/
passive 		indicative τολμῶμαι τολμᾷ τολμᾶται τολμᾶσθον τολμᾶσθον τολμώμεθᾰ τολμᾶσθε τολμῶνται
subjunctive τολμῶμαι τολμᾷ τολμᾶται τολμᾶσθον τολμᾶσθον τολμώμεθᾰ τολμᾶσθε τολμῶνται
optative τολμῴμην τολμῷο τολμῷτο τολμῷσθον τολμῴσθην τολμῴμεθᾰ τολμῷσθε τολμῷντο
imperative   τολμῶ τολμᾱ́σθω τολμᾶσθον τολμᾱ́σθων   τολμᾶσθε τολμᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive τολμᾶν τολμᾶσθαι
participle m τολμῶν τολμώμενος
f τολμῶσᾰ τολμωμένη
n τολμῶν τολμώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτόλμᾰον, ἐτολμᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτόλμᾰον ἐτόλμᾰες ἐτόλμᾰε(ν) ἐτολμᾰ́ετον ἐτολμᾰέτην ἐτολμᾰ́ομεν ἐτολμᾰ́ετε ἐτόλμᾰον
middle/
passive 		indicative ἐτολμᾰόμην ἐτολμᾰ́ου ἐτολμᾰ́ετο ἐτολμᾰ́εσθον ἐτολμᾰέσθην ἐτολμᾰόμεθᾰ ἐτολμᾰ́εσθε ἐτολμᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτόλμων, ἐτολμώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτόλμων ἐτόλμᾱς ἐτόλμᾱ ἐτολμᾶτον ἐτολμᾱ́την ἐτολμῶμεν ἐτολμᾶτε ἐτόλμων
middle/
passive 		indicative ἐτολμώμην ἐτολμῶ ἐτολμᾶτο ἐτολμᾶσθον ἐτολμᾱ́σθην ἐτολμώμεθᾰ ἐτολμᾶσθε ἐτολμῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τολμήσω, τολμήσομαι, τολμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τολμήσω τολμήσεις τολμήσει τολμήσετον τολμήσετον τολμήσομεν τολμήσετε τολμήσουσῐ(ν)
optative τολμήσοιμῐ τολμήσοις τολμήσοι τολμήσοιτον τολμησοίτην τολμήσοιμεν τολμήσοιτε τολμήσοιεν
middle indicative τολμήσομαι τολμήσῃ,
τολμήσει 		τολμήσεται τολμήσεσθον τολμήσεσθον τολμησόμεθᾰ τολμήσεσθε τολμήσονται
optative τολμησοίμην τολμήσοιο τολμήσοιτο τολμήσοισθον τολμησοίσθην τολμησοίμεθᾰ τολμήσοισθε τολμήσοιντο
passive indicative τολμηθήσομαι τολμηθήσῃ τολμηθήσεται τολμηθήσεσθον τολμηθήσεσθον τολμηθησόμεθᾰ τολμηθήσεσθε τολμηθήσονται
optative τολμηθησοίμην τολμηθήσοιο τολμηθήσοιτο τολμηθήσοισθον τολμηθησοίσθην τολμηθησοίμεθᾰ τολμηθήσοισθε τολμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive τολμήσειν τολμήσεσθαι τολμηθήσεσθαι
participle m τολμήσων τολμησόμενος τολμηθησόμενος
f τολμήσουσᾰ τολμησομένη τολμηθησομένη
n τολμῆσον τολμησόμενον τολμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτόλμησᾰ, ἐτολμησᾰ́μην, ἐτολμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτόλμησᾰ ἐτόλμησᾰς ἐτόλμησε(ν) ἐτολμήσᾰτον ἐτολμησᾰ́την ἐτολμήσᾰμεν ἐτολμήσᾰτε ἐτόλμησᾰν
subjunctive τολμήσω τολμήσῃς τολμήσῃ τολμήσητον τολμήσητον τολμήσωμεν τολμήσητε τολμήσωσῐ(ν)
optative τολμήσαιμῐ τολμήσειᾰς,
τολμήσαις 		τολμήσειε(ν),
τολμήσαι 		τολμήσαιτον τολμησαίτην τολμήσαιμεν τολμήσαιτε τολμήσειᾰν,
τολμήσαιεν
imperative   τόλμησον τολμησᾰ́τω τολμήσᾰτον τολμησᾰ́των   τολμήσᾰτε τολμησᾰ́ντων
middle indicative ἐτολμησᾰ́μην ἐτολμήσω ἐτολμήσᾰτο ἐτολμήσᾰσθον ἐτολμησᾰ́σθην ἐτολμησᾰ́μεθᾰ ἐτολμήσᾰσθε ἐτολμήσᾰντο
subjunctive τολμήσωμαι τολμήσῃ τολμήσηται τολμήσησθον τολμήσησθον τολμησώμεθᾰ τολμήσησθε τολμήσωνται
optative τολμησαίμην τολμήσαιο τολμήσαιτο τολμήσαισθον τολμησαίσθην τολμησαίμεθᾰ τολμήσαισθε τολμήσαιντο
imperative   τόλμησαι τολμησᾰ́σθω τολμήσᾰσθον τολμησᾰ́σθων   τολμήσᾰσθε τολμησᾰ́σθων
passive indicative ἐτολμήθην ἐτολμήθης ἐτολμήθη ἐτολμήθητον ἐτολμηθήτην ἐτολμήθημεν ἐτολμήθητε ἐτολμήθησᾰν
subjunctive τολμηθῶ τολμηθῇς τολμηθῇ τολμηθῆτον τολμηθῆτον τολμηθῶμεν τολμηθῆτε τολμηθῶσῐ(ν)
optative τολμηθείην τολμηθείης τολμηθείη τολμηθεῖτον,
τολμηθείητον 		τολμηθείτην,
τολμηθειήτην 		τολμηθεῖμεν,
τολμηθείημεν 		τολμηθεῖτε,
τολμηθείητε 		τολμηθεῖεν,
τολμηθείησᾰν
imperative   τολμήθητῐ τολμηθήτω τολμήθητον τολμηθήτων   τολμήθητε τολμηθέντων
active middle passive
infinitive τολμῆσαι τολμήσᾰσθαι τολμηθῆναι
participle m τολμήσᾱς τολμησᾰ́μενος τολμηθείς
f τολμήσᾱσᾰ τολμησᾰμένη τολμηθεῖσᾰ
n τολμῆσᾰν τολμησᾰ́μενον τολμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετόλμηκᾰ, τετόλμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετόλμηκᾰ τετόλμηκᾰς τετόλμηκε(ν) τετολμήκᾰτον τετολμήκᾰτον τετολμήκᾰμεν τετολμήκᾰτε τετολμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετολμήκω τετολμήκῃς τετολμήκῃ τετολμήκητον τετολμήκητον τετολμήκωμεν τετολμήκητε τετολμήκωσῐ(ν)
optative τετολμήκοιμῐ,
τετολμηκοίην 		τετολμήκοις,
τετολμηκοίης 		τετολμήκοι,
τετολμηκοίη 		τετολμήκοιτον τετολμηκοίτην τετολμήκοιμεν τετολμήκοιτε τετολμήκοιεν
imperative   τετόλμηκε τετολμηκέτω τετολμήκετον τετολμηκέτων   τετολμήκετε τετολμηκόντων
middle/
passive 		indicative τετόλμημαι τετόλμησαι τετόλμηται τετόλμησθον τετόλμησθον τετολμήμεθᾰ τετόλμησθε τετόλμηνται
subjunctive τετολμημένος ὦ τετολμημένος ᾖς τετολμημένος ᾖ τετολμημένω ἦτον τετολμημένω ἦτον τετολμημένοι ὦμεν τετολμημένοι ἦτε τετολμημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετολμημένος εἴην τετολμημένος εἴης τετολμημένος εἴη τετολμημένω εἴητον/εἶτον τετολμημένω εἰήτην/εἴτην τετολμημένοι εἴημεν/εἶμεν τετολμημένοι εἴητε/εἶτε τετολμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τετόλμησο τετολμήσθω τετόλμησθον τετολμήσθων   τετόλμησθε τετολμήσθων
active middle/passive
infinitive τετολμηκέναι τετολμῆσθαι
participle m τετολμηκώς τετολμημένος
f τετολμηκυῖᾰ τετολμημένη
n τετολμηκός τετολμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετολμήκειν, ἐτετολμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετολμήκειν,
ἐτετολμήκη 		ἐτετολμήκεις,
ἐτετολμήκης 		ἐτετολμήκει(ν) ἐτετολμήκετον ἐτετολμηκέτην ἐτετολμήκεμεν ἐτετολμήκετε ἐτετολμήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετολμήμην ἐτετόλμησο ἐτετόλμητο ἐτετόλμησθον ἐτετολμήσθην ἐτετολμήμεθᾰ ἐτετόλμησθε ἐτετόλμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

Descendants

  • Greek: τολμάω (tolmáo), τολμώ (tolmó, “to dare”)

Further reading

Greek

Etymology

τολμ(ώ) (tolm(ó)) + modern suffix -άω (-áo), from the Ancient Greek τολμῶ (tolmô), contracted form of τολμάω (tolmáō, “I dare”), from τόλμη (tólmē)

Pronunciation

  • IPA(key): /tolˈma.o/
  • Hyphenation: τολ‧μά‧ω

Verb

τολμάω • (tolmáo) / τολμώ (past τόλμησα, passive τολμώμαι, p‑past τολμήθηκα, ppp τολμημένος)

  1. (transitive) to dare
  2. (intransitive) to dare
  3. (intransitive) to be daring, take risks
  4. and see: τολμώ (tolmó) (for learned expressions)

Conjugation

τολμάω / τολμώ, τολμώμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg τολμάω, τολμώ τολμήσω τολμώμαι τολμηθώ
2 sg τολμάς τολμήσεις τολμάσαι τολμηθείς
3 sg τολμάει, τολμά τολμήσει τολμάται τολμηθεί
1 pl τολμάμε, τολμούμε τολμήσουμε, [‑ομε] τολμόμαστε, {‑ώμεθα} τολμηθούμε
2 pl τολμάτε τολμήσετε τολμάστε, {‑άσθε} τολμηθείτε
3 pl τολμάνε, τολμάν, τολμούν(ε) τολμήσουν(ε) τολμώνται τολμηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg τολμούσα1 τόλμησα — τολμήθηκα
2 sg τολμούσες τόλμησες — τολμήθηκες
3 sg τολμούσε τόλμησε {ετολμάτο} τολμήθηκε
1 pl τολμούσαμε τολμήσαμε — τολμηθήκαμε
2 pl τολμούσατε τολμήσατε — τολμηθήκατε
3 pl τολμούσαν(ε) τόλμησαν, τολμήσαν(ε) {ετολμώντο} τολμήθηκαν, τολμηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα τολμάω, θα τολμώ ➤ θα τολμήσω ➤ θα τολμώμαι ➤ θα τολμηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα τολμάς, … θα τολμήσεις, … θα τολμάσαι, … θα τολμηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … τολμήσει   έχω, έχεις, … τολμηθεί
  είμαι, είσαι, … τολμημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … τολμήσει   είχα, είχες, … τολμηθεί
  ήμουν, ήσουν, … τολμημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … τολμήσει   θα έχω, θα έχεις, … τολμηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … τολμημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg τόλμα2 τόλμησε — τολμήσου
2 pl τολμάτε τολμήστε (τολμάστε), {τολμάσθε} τολμηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ τολμώντας ➤ τολμώμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας τολμήσει ➤ τολμημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ τολμήσει τολμηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Alternative imperfect forms with endings -αγα, -αγες, -αγε (as in verb αγαπάω) are very uncommon.
 2. Alternative imperative with ending -αγε is rare.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • and see: τόλμη f (tólmi, “daring, boldness, effrontery”)
Wikious
Boobota
Sagapedia