Learned borrowing from Ancient Greek ὑπάρχων (hupárkhōn) with semantic loan from French existant.[1]
υπάρχων • (ypárchon) m (feminine υπάρχουσα, neuter υπάρχον)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | υπάρχων (ypárchon) | υπάρχουσα (ypárchousa) | υπάρχον (ypárchon) | υπάρχοντες (ypárchontes) | υπάρχουσες (ypárchouses) | υπάρχοντα (ypárchonta) | |
| genitive | υπάρχοντος (ypárchontos) | υπάρχουσας (ypárchousas) υπαρχούσης (yparchoúsis) |
υπάρχοντος (ypárchontos) | υπαρχόντων (yparchónton) | υπαρχουσών (yparchousón) | υπαρχόντων (yparchónton) | |
| accusative | υπάρχοντα (ypárchonta) | υπάρχουσα (ypárchousa) | υπάρχον (ypárchon) | υπάρχοντες (ypárchontes) | υπάρχουσες (ypárchouses) | υπάρχοντα (ypárchonta) | |
| vocative | υπάρχων (ypárchon) | υπάρχουσα (ypárchousa) | υπάρχον (ypárchon) | υπάρχοντες (ypárchontes) | υπάρχουσες (ypárchouses) | υπάρχοντα (ypárchonta) | |