φαινόμενος • (phainómenos)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | φαινόμενος phainómenos |
φαινομένη phainoménē |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινόμενοι phainómenoi |
φαινόμεναι phainómenai |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Genitive | φαινομένου phainoménou |
φαινομένης phainoménēs |
φαινομένου phainoménou |
φαινομένοιν phainoménoin |
φαινομέναιν phainoménain |
φαινομένοιν phainoménoin |
φαινομένων phainoménōn |
φαινομένων phainoménōn |
φαινομένων phainoménōn | |||||
Dative | φαινομένῳ phainoménōi |
φαινομένῃ phainoménēi |
φαινομένῳ phainoménōi |
φαινομένοιν phainoménoin |
φαινομέναιν phainoménain |
φαινομένοιν phainoménoin |
φαινομένοις phainoménois |
φαινομέναις phainoménais |
φαινομένοις phainoménois | |||||
Accusative | φαινόμενον phainómenon |
φαινομένην phainoménēn |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένους phainoménous |
φαινομένᾱς phainoménās |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Vocative | φαινόμενε phainómene |
φαινομένη phainoménē |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινόμενοι phainómenoi |
φαινόμεναι phainómenai |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
φαινομένως phainoménōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | φαινόμενος phainómenos |
φαινομένη phainoménē |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινόμενοι phainómenoi |
φαινόμεναι phainómenai |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Genitive | φαινομένου / φαινομενοῖο / φαινομένοιο / φαινομενόο / φαινομένοο phainoménou / phainomenoîo / phainoménoio / phainomenóo / phainoménoo |
φαινομένης phainoménēs |
φαινομένου / φαινομενοῖο / φαινομένοιο / φαινομενόο / φαινομένοο phainoménou / phainomenoîo / phainoménoio / phainomenóo / phainoménoo |
φαινομένοιῐν phainoménoiin |
φαινομέναιν / φαινομέναιῐν / φαινομένῃῐν phainoménai(i)n / phainoménēiin |
φαινομένοιῐν phainoménoiin |
φαινομένων phainoménōn |
φαινομενᾱ́ων / φαινομενέ͜ων / φαινομενῶν phainomenā́ōn / phainomené͜ōn / phainomenôn |
φαινομένων phainoménōn | |||||
Dative | φαινομένῳ phainoménōi |
φαινομένῃ / φαινομένηφῐ / φαινομένηφῐν phainoménēi / phainoménēphi(n) |
φαινομένῳ phainoménōi |
φαινομένοιῐν phainoménoiin |
φαινομέναιν / φαινομέναιῐν / φαινομένῃῐν phainoménai(i)n / phainoménēiin |
φαινομένοιῐν phainoménoiin |
φαινομένοισῐ / φαινομένοισῐν / φαινομένοις phainoménoisi(n) / phainoménois |
φαινομένῃσῐ / φαινομένῃσῐν / φαινομένῃς / φαινομέναις phainoménēisi(n) / phainoménēis / phainoménais |
φαινομένοισῐ / φαινομένοισῐν / φαινομένοις phainoménoisi(n) / phainoménois | |||||
Accusative | φαινόμενον phainómenon |
φαινομένην phainoménēn |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένους phainoménous |
φαινομένᾱς phainoménās |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Vocative | φαινόμενε phainómene |
φαινομένη phainoménē |
φαινόμενον phainómenon |
φαινομένω phainoménō |
φαινομένᾱ phainoménā |
φαινομένω phainoménō |
φαινόμενοι phainómenoi |
φαινόμεναι phainómenai |
φαινόμενᾰ phainómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
φαινομένως phainoménōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|