φαλάκρα

• φαράκλα f (farákla) (with metathesis)
• καράφλα f (karáfla) (with double metathesis)

• IPA^(key):

From Ancient Greek φαλακρός (phalakrós, “bald”).

φαλάκρα • (falákra) f (plural φαλάκρες)

1. baldness
2. bald spot, bald patch, bald pate (hairless part of scalp)
   • 2012, Ισίδωρος Ζουργός, Ανεμώλια‎:

     Ένιωθα αποστροφή και θυμό καθώς άκουγα τις χοντρές φωνές, καθώς έβλεπα τις τρίχες στα γυμνά τους σώματα, τα μουστάκια, τα γένια, τις φαλάκρες, όλη την αρσενική απελπισία που την έτρωγε με τα μάτια.

     Éniotha apostrofí kai thymó kathós ákouga tis chontrés fonés, kathós évlepa tis tríches sta gymná tous sómata, ta moustákia, ta génia, tis falákres, óli tin arsenikí apelpisía pou tin étroge me ta mátia.

     I felt revulsion and anger as I heard the heavy voices, as I saw the hair on their naked bodies; the moustaches, the beards, the bald spots, all that male despair that was eating away at her through her eyes.

• see: φαλακρός (falakrós, “bald”)

See the etymology of the corresponding lemma form.

φαλάκρα • (falákra)

1. Genitive, accusative and vocative singular form of φαλάκρας (falákras).

• φαλάκρα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language