Learned borrowing from French philologique. By surface analysis, φιλολογ(ία) (filolog(ía)) + -ικός (-ikós).[1]
φιλολογικός • (filologikós) m (feminine φιλολογική, neuter φιλολογικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | φιλολογικός (filologikós) | φιλολογική (filologikí) | φιλολογικό (filologikó) | φιλολογικοί (filologikoí) | φιλολογικές (filologikés) | φιλολογικά (filologiká) | |
genitive | φιλολογικού (filologikoú) | φιλολογικής (filologikís) | φιλολογικού (filologikoú) | φιλολογικών (filologikón) | φιλολογικών (filologikón) | φιλολογικών (filologikón) | |
accusative | φιλολογικό (filologikó) | φιλολογική (filologikí) | φιλολογικό (filologikó) | φιλολογικούς (filologikoús) | φιλολογικές (filologikés) | φιλολογικά (filologiká) | |
vocative | φιλολογικέ (filologiké) | φιλολογική (filologikí) | φιλολογικό (filologikó) | φιλολογικοί (filologikoí) | φιλολογικές (filologikés) | φιλολογικά (filologiká) |