χρονολογία

From χρόνος (khrónos, “time”) +‎ -λογία (-logía, “-logy”)

χρονολογία • (khronología) f (genitive χρονολογίας); first declension

1. (Byzantine) reckoning of time

• “χρονολογία”, in ΛΟΓΕΙΟΝ Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

The word, from medieval times, 8th-9th century.^[1] Morphologically from χρονο- (chrono-, “chrono-”) +‎ -λογία (-logía, “-logy”) "speaking of time". Contemporary senses through French chronologie.^[2]

• IPA^(key): /xronoloˈʝia/
• Hyphenation: χρο‧νο‧λο‧γία

χρονολογία • (chronología) f (plural χρονολογίες)

1. system of dating, chronology of a certain event

   Η αφετηρία της ρωμαϊκής χρονολογίας είναι το έτος κτίσεως της Ρώμης, το 753 π.Κ.Ε.

   I afetiría tis romaïkís chronologías eínai to étos ktíseos tis Rómis, to 753 p.K.E.

   The starting point of the Roman dating system is the foundation of Rome in 753 B.C.E.

   Synonym: χρονολόγηση (chronológisi)

2. determining or recording the year in which an event happened

   Ποια είναι η χρονολογία της γεννήσεώς σας;

   Poia eínai i chronología tis genníseós sas?

   What is the year of your birth?

   1. determining or recording the precise date (year, month, day) of an event

      A more precise term: ημερομηνία (imerominía, “precise day, month (and year)”)

3. chronology, the science of dating events

• αχρονολόγητος (achronológitos, “not dated, of unknown date”)
• μεταχρονολόγηση f (metachronológisi, “postdating”)
• μεταχρονολογώ (metachronologó, “postdate”)
• προχρονολόγηση f (prochronológisi, “antedating”)
• προχρονολογώ (prochronologó, “backdate, antedate, predate”)
• χρονολόγηση f (chronológisi, “chronologizing”)
• χρονολογικός (chronologikós, “chronological”)
• χρονολόγιο n (chronológio, “table of dates of events, log”) (also for astronomy)
• χρονολογώ (chronologó, “I date, chronologize”)
• and → see at χρόνος