From χρῡσός (khrūsós, “gold”) + ἄνθεμον (ánthemon, “flower”).
χρῡσᾰ́νθεμον • (khrūsánthemon) n (genitive χρῡσᾰνθέμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ χρῡσᾰ́νθεμον tò khrūsánthemon |
τὼ χρῡσᾰνθέμω tṑ khrūsanthémō |
τᾰ̀ χρῡσᾰ́νθεμᾰ tà khrūsánthema | ||||||||||
| Genitive | τοῦ χρῡσᾰνθέμου toû khrūsanthémou |
τοῖν χρῡσᾰνθέμοιν toîn khrūsanthémoin |
τῶν χρῡσᾰνθέμων tôn khrūsanthémōn | ||||||||||
| Dative | τῷ χρῡσᾰνθέμῳ tôi khrūsanthémōi |
τοῖν χρῡσᾰνθέμοιν toîn khrūsanthémoin |
τοῖς χρῡσᾰνθέμοις toîs khrūsanthémois | ||||||||||
| Accusative | τὸ χρῡσᾰ́νθεμον tò khrūsánthemon |
τὼ χρῡσᾰνθέμω tṑ khrūsanthémō |
τᾰ̀ χρῡσᾰ́νθεμᾰ tà khrūsánthema | ||||||||||
| Vocative | χρῡσᾰ́νθεμον khrūsánthemon |
χρῡσᾰνθέμω khrūsanthémō |
χρῡσᾰ́νθεμᾰ khrūsánthema | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||